Seviyorum seni baba.Söylemek istemiyorum belki de söylerken çok utanıyorum ama seviyorum...
Eski bir zamanda kaldım belki de bu yönümle.Senin bana yapmadığın şeyi ben yapabiliyorum sana: utanıyorum sevgimi göstermekten.Kendimi zorluyorum ve sonunda da başarıyorum bazen.Göz bebeklerimdeki parıltıyı,yanaklarımın nasıl kıpkırmızı oluşunu görebiliyorsun,sevgimi hissedebiliyorsun babacığım.
Sana layık bir evlat olmaya yüreğimdeki bütün sevgi üzerine söz veriyorum.seni çok ama çokkkk seviyorum
keşke 1-2 sene daha geç gitseydin be baba... aslında hiç gitmeseydin keşke ama zorunluysa da bari 1-2 sene geç olsaydı... tam senle gerçekten baba-oğul olacağımız zaman neden bıraktın bizi baba? çok özledim çok...
ya lütfen su saçlarını kestir . 50 inden sonra pek hoş durmuyor. hani kerem görsev e bayılıyormuş numarası yapıyorum ya ben bi bok anlamıyorum onun doğaçlama dediğinden. ayrıca gizli gizli tarkan da dinliyorum. tarkanı da seviyorum.
az önce "siktir git lan göt" demeye ramak kalmıştı sana.
ulan iyisin hoşsun da bazen harbiden karşımda sen değilde arkadaşım olsa okkalı küfürler yiyeceksin.
ben nedense seninle -bak abimde de öyle- gerçek baba-oğul, yada abi-kardeş, olayını yapamadık. farkettiysen bir kere bile rakı sofrasında bardak tokuşturduğumuz yok ki yaşım 19 oldu.
ne bilim abimede böyleydin galiba hiç oğullarına "erkek çocuğu" muamelesi yaptığını hatırlamıyorum. neden galatasaraylı oldun nerden oldun falan diye kızıyorsun arada da ben hiç beşiktaş maçına gittiğimi hatırlamıyorum seninle. ki ben 9 yaşından sonra galatasaraylı oldum.
yazlıkta elin şımarık çocukları arabayı rahat alabilirken, "benim oğlumun nesi varmış" demedin hiç.
insanlar yada direk kendi çocuğun neden böyle yapıyor die düşünüyor musun hiç? bak benim 2 haftalık finallerim vardı. ve burslu okuyorum ben bursumu kaybetmemek için ayrı stres yapıyorum. akabinde vücut geliştirmeyle uğraşıyorum gözünün önünde bir yıldır, iyi hallerim de oldu şuan gibi sınavlardan dolayı spor yapamayıp ufalmış hallerimde. şu iki haftadır stresten ve sporsuzluktan dolayı ufalmama bi bakıp da "sınavlardan sonra tekrar başlarsın spora" demiyorsun. onun yerine sabahları 2-3 yumurta beyazı yememe "yiyorsunda birşey yok" diye bakıyorsun. evet belki böyle bakmıyorsun ama kafamın içinde böyle düşündüğünü hissediyorum. bana böyle düşündürüyorsun.
gelelim en başta yazdığım küfür olayına. ulan 2 haftalık sınav maratonundan iyi kötü atlattım ve çoğunluk iyiydi. üniversite stresini biliyorsun üniversite okumuş adamsın. son sınavım. ve psikoloji gibi salak alanımla ilgili olmayan bir ders. ben seni anneme karşı pohpohluyorum
"bugünde maç var" diye. annem;
"sınavın var" dedi. sende her zamanki gibi o baba-oğul sıcaklığının içine ederek
"sınavı olan adamın internet başında ne işi var" diyerek işin içine ettin.
işte tam o anda "siktirgit lan göt" demek geldi içimden sana zor tuttum kendimi. son sınav, bıkmışım artık. sen bana daha ne konuşuyosun ya. al siktir git tek başına izle şimdi o maçı.
ve o küfürü neden etmedim biliyor musun? hem babam olduğun için kan bağından kan çekmesinden olan biraz saygıdan, hemde ekmeğini yediğim için...
elbette ben bunu sıcağını sıcağını kızgınlığımla yazdım. yarın unutucam. *. ama baba oğul olamamamızı ilelebet unutmayacağım ben.
en ufacık hastalığımda bile dayanamazken şimdi zor günler yaşadığını biliyorum; ama sen de umudunu kaybedersen ben naparım canım babam ? seni çok seviyorum çok...
baba her zaman özgür bırakmana rağmen hala senden gizli işler yaptığım için beni affet baba ama kız çocukları herşeylerini babalarına anlatamazlar sonuçta.
kabul edeyim ki bazen seni hiç sevmiyorum çünkü beni olduğum gibi kabullenemiyorsun. seninle bu yüzden pek çok kez kavga ettik. ben sana ağır şeyler söyledim, sen bana ağır şeyler söyledin filan... ama ne olursa olsun sen benim babamsın ve aramızdaki onca anlaşmazlığa rağmen benim yanımda olan tek kişisin. seni silip atmak benim yapacağım son şey olur. her şeye rağmen allah benim ömrümden alıp sana katsın, senin acını bana yaşatmasın.
baba küçükken en çok seni severdim hani hatırlarsın. sen giderken ağlardım, oyuncaklarımı tamir ederdik ve sen sürekli derdin "tamam nmudik işte süper oldu!" ben alırdım elinden oyuncağı oynardım, bakardım, sevinirdim. Sen süper kahramandın.
arabamız var sonra hep senin anılarınla kaplı. "senin araban bu nmudik!" dediğin zamanlar çok mutlu olurdum. yaşıtlarım oyuncak araba sahibiyken ben gerçek bir arabaya sahiptim.
aslına bakarsan baba hala seni seviyorum. her ne kadar yanımızda olamasanda.
bir şey itiraf etmek gerekirse; sen karne günü bize geldiğinde aslında uyumuyordum. seni dinliyordum. iki kez odama girdin kontrol ettin uyuyormuyum diye. anneme beni götürmek istediğini söyledin. ben korktum, cesaret edemedim, o yataktan kalkıp sana gelemedim baba.
senin yanında, annem yabancı bir kadın gibi görünürdü gözüme. Düşün, seni o kadar çok seviyordum.
Şimdi sevmiyor musun diyeceksin. bilmiyorum baba.
bazen seni o kadar çok seviyorum ki, hiç yapamadığım şekilde boynuna sarılmak istiyorum.
bazense senden öylesine nefret ediyorum ki, yediğim ekmek haram gibi geliyor.
bunların sebebi de sensin, bilmelisin.
sen söylesene, senin için ne hissetmeliyim?
bu kadar da iyi niyetli olma. bazen acımasız olsa yoksa kaybeden sen olursun. herkesin kendin gibi görme. sana saygımdan, sevgimden dolayı siz diye hitap etmek isterdim ama o zaman da uzakmışız gibi geliyor bana yapamıyorum sorun yok değil mi? belki yüzüne karşı söyleyemedim ama seni de çok seviyorum bunu asla unutma.
