biraz daha yaşayıp seni hatırlamamı sağlamalıydın. mükemmel bir evlat olmayabilirim ama buna da değerdim. seni sevip sevmediğimi bilmiyorum lütfen üzülme.
bu başlığa çok uğrayacağım gibi gözüküyor. ah baba, bugün zafer bayramı. senin doğum günün aynı zamanda. tam 50 yaşında olacaktın, benim ne kadar büyüdüğümü görecektin son 4 senede. ne kadar da erkendi gidişin, son doğum gününde saat 00.00ı gösterdiği gibi balkonda rakını içerken arkandaki kapıyı açıp birden sarılmıştım, ağlaşmıştık birlikte. çok zorlukları yenmiştik birlikte ve bir sarılma o anıların hepsini bir saniyede getirmişti aklımıza. çok özlüyorum, rüyalarıma bile gelmiyorsun son zamanlarda. güçlü duruyorum, ama en ufak bir kalp kırıklığıma ağlayacak durumdayım. yokluğun çok acı, çok. keşke bugün yine birlikte olsaydık da, ben sana çok sevdiğin profiterollü pastadan yapsaydım. sen üflemeden önce koşup ben üfleseydim mumlarını. birlikte incesaz'dan girer, beatles'tan çıkardık. annemi yataktan kovar senle uyumak isterdim, şımarık kızındım senin. geri dönebilsen ya baba, ya da en azından rüyama gir artık, sarılmayı öyle çok özledim ki, çok özledim, sesini, kokunu... doğum günün kutlu olsun baba, 50. yaşın kutlu olsun, umarım öyle daha mutlusundur.
Bana bi bağlama ve bisiklet almadığın için sana hâlâ kızgın ve kırgınım. Çocukluk hayallerimin en büyükleri bunlardı. Yalnız bana aldığın spor ayakkabılar hâlâ aklımda, en azından bunlar için teşekkürler baba.
Bi de sevdiğim kızla evlenmem konusunda annemden daha esaslı çıktın, bunu da not ettim, helal.
bazen beni çok sinirlendirsen de sen benim babamsın, senin yokluğunu düşündüğüm zaman dahi boğazım düğümleniyor, seni çok seviyorum, hep bizimle kalmanı istiyorum.
Ulan ben anlamadım ki neye inanayım. Hangimiz haklıyız anlamadım gitti. Bir öylesin bir böylesin, anlamadım ki bizi mi tutuyorsun yoksa bize o yıllardır bir hayrı dokunmayan aileni mi. Kimden yanasın, kimsin lan ben aslında seni tanımıyorum. 5 yaşındaydım lan ayrıldığımızda. Sonra yollar yine kesişse de ben seni tanımıyorum, tanıyamıyorum. Ulan zaten aramızda adamakıllı bir iletişim yok, geldim sana burda yazı yazıyorum. Yine de bir yerin var demek kafamda, olmasın isterdim. Olma isterdim. Ayıpsa ayıp günahsa günah, sevmiyorum artık. Sevemiyorum seni. Hep bi gün pişman olacaksınların var ya, umarım o pişmalıklara sebep sen olmazsın. bugünüm mahvoldu bari geleceğime dokunma.
Orda dur, bana doğru adım atma. istemiyorum, artık çok geç.
seni çok özledim. keşke bırakıp gitmeseydin bu kadar erken. keşke seninle son bir kez daha sinemaya gidebilseydim. keşke son bir kez daha içebilseydik birlikte. keşke elimden yemek yiyebilseydin. evleneceğim adamı seninle tanıştırabilseydim. annem uyuduktan sonra sabaha kadar dertleşip sohbet edebilseydik. felsefe yapabilseydik. ingilizce çevirmekte zorlandığım bir cümleyi sana çevirttirebilseydim keşke. bir kere olsun tavlada seni yenebilseydim. satrançta bir kaç hamle daha öğrenebilseydim senden. gecenin bu saatinde yukarıki kata eşya taşıyanlara kızıp, ağızlarının payını verebilseydin keşke. işle ilgili engin bilgilerini daha olgunlukla dinleyebilseydim. ve bunun gibi daha o kadar çok şey var ki içimde yarım kalan, hiç tamamlanmayan ve bir daha asla tamamlanamayacak olan. çok çabuk gittin be baba.. biliyorum hayatın yükünü kalbin daha fazla kaldıramadı. gerçi kaderci de değildin sen ama hemen boyun eğdin kaderine.. çok çabuk pes ettin..
sen yokken gündüzler bir şekilde geçiyor da geceler hiç geçmek bilmiyor babacığım.. *
neredeyse 4 yıl olacak sen yanımdan gittin gideli. sözünü tutmadın, gittin. türlü türlü acılar çektirdin ama sanırım hayatı da yokluğunda öğrendim. meğer ne el bebek gül bebek büyütmüşsün beni, ne nazlı kızıymışım ben pamuk babamın.
sana yazı yazmak, hep istedim bunu, seni anlatan, hislerimi anlatan yazılar yazmak. her seferinde kifayetsiz kaldı. yine çok fazla şey söyleyemeceğim baba, seni ne kadar sevdiğimden bahsetmeyeceğim. sadece bil ki, seni çok özledim.
Yuzune soyleyemedigim gibi buraya yazip kendime de itiraf edemedigim seyler soyleyemedigim sozler var, olsun be papaz efendi sensiz de ailemizin tadi cikmazdi. Bu arada kizlarindan vakit ayirip bir kerede benim hatrimi sorarsan hic fena olmaz askere gidicem yakinda umarim farkindasindir, ayrica bu gece de evde yokum görüşürüz.
baba,
eskiden her şey farklıydı. gülerdin benimle, bazen ağlardın, bazen ağlatırdın... ama olurdu öyle şeyler, sen benim babamdın, buna hakkın vardı.
birbirimizi öyle severdik ki aramıza kimseyi sokmazdık, annemi bile.
ya şimdi, biz ne olduk böyle baba? bu boktan sebepler nasıl oldu da seni, beni, tüm aileyi alt üst etti? buna kimler cesaret etti, kimler istedi böyle olmasını?
artık yüzüme bile bakmıyorsun. eve yalnızca uyumak için geliyorsun. çok zoruma gidiyor, nasıl böyle olduk aklım almıyor.
artık bitsin istiyorum, seninle eskisi gibi olabilmek istiyorum.
derdim ya hep ''ağzını kocaman açıp gülme, çok çirkin oluyorsun.'' diye, işte öyle gülmeni istiyorum. hayata inat, dimdik...
şunu sakın unutma; eğer konu sensen ben hiç büyümedim. kalbim hala pır pır çarpıyor gözlerine bakarken.
ne olur geri dön.
hep kendi başımın çaresine bakınca, benim için vazgeçilmez olamadın haliyle. biraz daha emek vermen gerekirdi. gördüğün gibi bu saatten sonra da pek samimi olamıyoruz artık..
