ne gecelerimiz katran karası
ne de "kolay gelsin bakalım"
olmadı yaşam
sevdanın yolları yokuş
şans hiç alışmamış bize nedense
sizin belalınız ben olamadım
şöyle bir masaya vurup susturamadım
hadi iyisin iyisin dediniz
ama faka basan hep bendeniz
doğduğumda ölmeye değil yaşamaya yattım
bu şarkılar adam olmaz...
ağıtım elinde silahla vurulana değil
her gün yavaş yavaş ölene dair
herkesin sözcüsü olamadık
çok yazık
sözümüz bitince nazım'a sığınamadık
bu şarkılar adam olmaz...
insanın dışındakiler ilgimizi çeker
oysa içimize inenler pek az
sessiz bir isyanı hiç kimse istemez
biz dövüşmekten yanayız
bu şehr-i istanbul ki
taşı toprağı moloz
artık bize söylemek düşmez
lise yıllarımın biricik albümüdür. o yılların üzerimdeki deli ve uçarı yanlarını törpüleyen , romantik muhalif bir kişilik sergilememde emeğini göz ardı edemeyeceğim bir başucu albümümdür.
