son birkaç güne nazaran kötünün iyisi olarak diyebilirim.
birkaç gündür burun tıkanıklığıyla uyanıyorum, anlaşılan soğuk alıyorum.
evdeki toz zencefili kavanozun dibinde kalmış pekmeze katıp yedim gerçek bir hastalıksavar.
ama yine de her günkü gibi uykulu ve şikayetçi uyandım, fakat az çok uykumu almışsam bir zaman sonra az çok kendime geliyorum.
Uyuyalı henüz dört buçuk saat olmuşken sabah erken uyanmanın şaşkınlığı ile. Oysa öğleye kadar fosur fosur uyuma hayalim vardı. Şimdi de mal gibiyim. Nezle gibiyim. Ay ben ne biçimim böyle.
Günlerdir yarım yamalak uyuduğumdan istemsizce bir yorgunluk söz konusu oldu elbet , bunun yanı sıra içim bir tuhaftı böyle gülümsenin içimden gelmediği günlerden gibi hissettim , neyse ki öyle kalmadı . Düşünmek uyku anında dahi insanı bir hayli yoruyor onu anladım .
polis arabaları, telsizlerinin sesi ile. sayısız araç ve polis çevrelemiş burayı. anıtkabir’e çok yakınım hepsi bu yüzden. üzgün uyandım, 10 kasım bugün.
