Hayatına son verecek yazarın karar verdiği gündür. Uzun zamandan beri nasıl intihar etmeliyim diye düşünüyordum. Bayağı bir araştırma yaptım. Yanarak ve boğularak intihar etmeyi es geçtim. Çok sayıda prozac alırsam da ya içtikten sonra vazgeçersem diye tereddüte düşmemek için silahla intihar etmeye karar verdim. Çünkü artık vazgeçmemem gerek. Burada birkaç kez başlık açmıştım ama her seferinde bir yeni gün daha dedim. Belki yarın bir umut... ama anladım ki her yeni gün siz insanlara bir umutken bana bir ızdırap olmaya başladı. Herşey elimden kaydı gitti. Çok küçük yaşta kaybetmeye alıştım. Tabii o zamanlar fazla koymuyordu bana. Ablalarımı depremde kaybettim, annem hastalanıp vefat etti yani kısacası ailemi kaybettim. Hayatta da hep birilerine olması gerekenden fazla değer verip bu dünyada beni sayan, umursayan insaların olmasını ümit ettim. Psikolojim bozuk. Tedavisi yok gibi bir şey artık. Bir kıza da deliler gibi aşık oldum. Onunla hayaller kurmaya başladım ama o da reddetti beni. Yani hep tutunacak bir dal aradım anlıyorsunuz değil mi? Psikolojimi girdiğim eski entryleri okuyarak değerlendirebilirsiniz. Şimdi dışarı çıkıcam. Pis bir adamdan silah alıcam. Sığır beni cinayet işleyeceğim sanıyor. Evet aslında öyle.. hayallerimi, gerçekleşmeyen hayallerimi katledeceğim. Uğrunda ne kadar çabalayıp da kavuşamadığım hayallere... hayallerimle birlikte ben de uçup gidicem sonra. Geçmisim burada kalacak. Fotoğraflarım, anılarım, defterlerim, kıyafetlerim falan. Çok eskilerden bir fotoğrafımı betimleyeyim. Denizliye gidiyorduk, orada bir köy lokantasında gözleme yerken fotoğraf çekinmiştik masada çok mutluydum. Şuan masada o fotoğraf. Bir yandan entry girerken bir yandan da göz ucuyla ona bakıyorum.
Silahı alacağım adam telefonda birşeyler geveledi. işte baretta mıymış neymiş. iyi, sağlam silahmış. insanın anasını ağlatırmış. Haklı aslında silah icat edildiğinden beri hangi çocuğun, ananın, babanın gözünden yaş eksik oldu ki. Silahtan bu kadar nefret eden ben, onunla bu konuda muhattap olacağım hiç aklıma gelmezdi.
Saat 00:00 da gidiyorum ben arkadaşlar. Şuan çok kötü ağlıyorum. Ağlamamın sebebi ölecek olmam değil, temiz bir insan olduğum halde hayallerimi gerçekleştiremeyip bu duruma gelmeyi yediremememden. Hazmedememe göz yaşları...
Silahın resmini ilerleyen saatlerde buraya editleyebilirim..
intihar etmek sadece ardında kalanlara acı çektirmek için yapılan bir eylemdir.
Gerçekleştirdikten sonra seni özlem ve hasretle anıp ne iyi insandı diyecekleri mi sanıyorsun?
iki gün ağlayıp, üçüncü gün yası tamamladıktan sonra herkes işine gücüne bakacak.
Sen birilerine ders vereyim derken, sana emanet edilen canı heba ettiğinle kalacaksın!
Bu dünya yaşanmaz diyorsanda, yaşayamacak kadar iradesiz, başedemeyecek kadar güçsüz, herşeye söylenecek kadar beceriksizsin demektir. Kal sağlıcakla!
Karanlığa kapılan insanın veda ettiği gündür. Aslinda karanliga kapilmaktan çok karanliğin sizi kapmasidir bu. Her zaman aydinlik bir pencereniz olsun. Her zaman korkabileceginiz bir sey olsun. Yüksekten korkun, ölümden korkun, böcekten korkun ama sonuç olarak bir şeylerden korkun. Asıl korku kaydedildiği an insan bitmiştir. Intihar etmek son çare bile olmamalı.
