insanoğlunun zihinsel büyüme ve olgunlaşma sürecinin içerisinde hepimizin takılıp kaldığı bir hayatı sorgulama basamağı vardır. işte genellikle bu basamakta, sonu bitmeyen düşüncelerin bizleri sürüklediği can yakan duygu.
Çevremde olup biten ve dahil olmak istemediğim şeylerin odak noktası durumuna gelmekten sıkıldım. Kendi enerjim tıkılıp kalmış, başkalarının enerjilerine göre duygu-durum değişikliği yaşar oldum.
Öyle bir hale gelmişim ki, bugün resmen diş fırçama laf attım ve dedim ki, iki gün sonra bu eve biri gelecek ve ben stresten ne yapacağımı bilmezken senin umrunda bile olmayacak. Kendisine "canlılık" özelliği yüklerken sanırım benim de delirmeme çok az kaldı.
