20'li yaşarda tüm babalar boktandır da sonradan işler değişir hadi hayırlısı... ha 40 yaşına gelmişseniz baba olmuşsanız ve hala babanız boktan bir baba gibi geliyorsa işte o zaman haklısınız demektir. ama 20 yaşında burada ciyaklamanın bir alemi yoktur...
ek: her baba mükemmeldir demiyorum elbette pisliğin önde gideni karısını çocuklarını döven möven babalar vardır. o kısma lafım yok ben sadece akşam eve geç geldiği için oğluna kızan ve kötülenen babalardan ve çocuklarından bahsediyorum.
Bugün teyzemin de dediği gibi insan yedisinde neyse yetmişinde de odur. Dolayısıyla bir mevkiye sahip olmanız, belli yaşa erişmeniz, ayrı eve taşınmanız vs gibi insana çıta atlatabilecek birtakım hareketler bu tip insanlarda işe yaramayacaktır. O sizi her mümkün fırsatta yerdeki sümüklü böcek gibi çıtır çıtır ezmeye çalışacak, kendini üstün görme gayretini ve seviyesiz esprilerini aile dostları karşısında yapmaktan gocunmayacaktır. Çünkü o hayatınız boyunca zaten size hiç değer vermemiş biridir. Değer verse zaten içimizde kapı kapı ondan bundan sevgi arayışı olmazdı. Hayata kıyısından değil de dört elle tutunurduk.
Her zaman söylediğim gibi iyi bir aileye sahip olmak her şeydir. insanın tüm hayatını şekillendirir. Güzel ya da berbat edebilir.
Ait olmadığın bir aileye sahip Olma durumuyla hiç ailenin olmama durumunun maddiyat dışında pek farkı yok aslında. Zaten kapıyı çekip çıkıp gitmeye yeltenip duruyorsun. babamız vardı da aç açıkta kalmadık. Ne diyelim. Onun dışında manevi olarak bana sevgiyi değil itilip kalkılmayı, kendine güvenmemeyi ve aptallığı aşımak için bütün hayatını adadı. Ama her seferinde susmadım. O da denemekten bıkmadı.
Ve şimdi an be an zehir ettiğin bu ömür için teşekkürler. Sen aile kurmayı beceremedin, bilmediğimden ben de beceremedim. Sevmek konusunda da durum aynı. Ne doğru düzgün sevmeyi ne de doğru insanlara kendimi sevdirmeyi başardım.
Yetiştirdiğin bu baba sevgisini tadamamış çocukla şimdi gurur duyuyor musun?
Duy çünkü ben seninle duyuyorum. Neticede kazanan sen oldun.
yapılacak tek şey kabullenmektir. bunu yapamıyorsan hayatın sana cehennem olur sırf baban yüzünden. evet bazen insan diyor "keşke normal bir babam olsaydı". ama insanlar cins cins yaratılıyor ve şansa normal bir baba denk gelmemiştir, olsun. yine de babadır. yapacak bir şey yok.
kişinin sorumluluklarını artırır. annenize karşı, varsa kardeşlerinize karşı, hatta babanıza karşı... ben pek bilmem o duyguyu çok şükür. ama eğer yazar kişisinin bu başlıkta kastettiği, sırf babasından üç beş azar işitmesi, babasının iyi/paralı bir iş sahibi olmaması falan gibi sikindirik sebeplerse eğer: (bkz: boktan bir karaktere sahip olmak)
