80 lerin sonları 90 ların başlarında çocuk olmuş olup başına gelmeyenin nadiren rastlanacağı olaydır. o dağ bisikletlerinin revaçta olduğu yıllar işte markalar tam aklıma gelmiyor şu anda ama bayağı afilli piskiletler vardı heyecanlı şekilde yarışlar düzenlenir ön kaldırma turnuvaları yapılırdı. tabi heyecan ile sağ taraftaki arka fren yerine bazen soldaki ön frene asılırdık. sonucu da hüsran işte rezil olduğuna mı yanarsın ağzının yüzünün yer değiştirdiğine mi..
Bak bir anım aklıma geldi hala gülerim. Bizim yurtta selami abimiz vardı servis şoförü idi. Evine bisikletle gelip giderdi.
Bir akşam sahilde içtim yurda dönüyorum ama hafif iyi kafam. Neyse karşıya bir baktım üzerime hızla bir bisikletli geliyor. Selami abi olduğunu çıkaramadım tabi. Hızla gelen bisikletli gözlerimin önünde ani bir firen yaptı. Tam duracak gibi olduğu anda bir anda arka taraf havalandı be hızlanan bir şekilde takla attı.
Asıl komik olan takla atması değildi. Bisikletin firenleri zaten yokmuş, bu abi ayağını tekerle demir arasına sıkıştırıp duruyordu. Abi naptın niye boyle oldu dedim, "yeeaa sorma hkk aq yanlışlıkla ayağımı ön tekere koydum" dedi. Aklıma gelsikçe gülerim.
Bisiklet sürmeyi yeni yeni ögrendigim zamamlar yokus assaği inme cesaretini bulmusum kendimde. Mal kafam ya, sonra cok hizlandim diye korkup frene basmisim. Tabi bastigim fren on frenmis(hala hangisi sol hangisi sag bilmiyorum.. ) ben yerlerde..
küçükken yokuş aşağı kendimi salmışken aşırı hızdan panikleyip birden yaptığım eylemdir. sonuç; dirsek kemiklerimi canlı canlı görmem , diz kapağımın halay çekmesi, üzerine anneden yenen dayak.
sene 93 çekmişim altıma castello guardian ı.- castello dediysek yanlış anlaşılmasın o zamanlar bisikletin mercedesiydi-. tam yokuş aşağı yardırıyorum refleks arka diye on frene bir asıldım -ki bilenler bilir o bisikletteki ön frendeki kitleme mekanizması boeing 787 de yok öyle böyle değil zank diye durur- en son son erik ağacını tersten görmüştüm.
