lise yurdunda kalıyoruz sözlük. her akşam aynı muhabbet, herkesin platonik mlatonik kafayı taktığı biri var. biri ne zaman efkarlansa ardından diğerleri de sürü psikolojisinde bunalıma giriyor.
song? song efkarlanamıyor çünkü yok öyle biri. dertleneyim diye gidip söylemelik değil de işte millet sorarsa söyleriz diye birini bulayım demiştim. bulamadım sözlük. hala bulamadım. hatta dedim ben aseksüel falanım galiba. yok anacım yok! neyse zamanı gelince olur herhalde.
yalnızlık artık yanında gınayıda getirmeye başlamıştır. kendinizi sevgilisi olan insanlarla kıyaslamaya, vay amına bunun bile sevgilisi var demeye başlamışsınızdır. aslında ihtiyacınız olan şey sevgili değildir. yalnız kalmama ihtiyacıdır. yoksa aşkta zorunluluk olmaz
birisine muhtaç olma durumudur. kimseye muhtaç olmayın, çünkü bir zorunluluk hissiyle birine aşık olursanız sonu asla iyi bitmez. yine en büyük kötülüğü kendinize yapmış olursunuz.
karşınızda size aşık biri varsa oluşur bu duygu. Aynı ortamlarda bulunuyorsunuz, size karşı hep diğer insanlara olduğundan farklı davranıyor ya da gecenin bir yarısı özledim diye mesaj atıyor. sizi sevdiğini biliyorsunuz bunu sürekli hissettiriyor. Bu insanda gerçekten vicdan azabı yaratan bir durum.
Size aşık olan tarafı üzmemek için tepenize binen baskıdır. Sonuç olarak ileride siz ona aşık olurken, oysa başka bir erkekle ayran gönüllü ilişkisini sürdürmüş olur.
