kendini kandırmaktır. tam anlamıyla unutmadan başka biriyle sevişmek hem kendine hem de karşındaki insana haksızlık etmektir.
--spoiler--
''Bir insani unutmak bir insandan vazgeçmek bir insani hayatindan sonsuza kadar çikartmak zorunda kaldin mi hiç?
Hani ölmüs gibi hani uzatsan da elini tutamayacagini bilmek gibi her an kapindan içeri gülümseyerek girecegini bekleyip ama aslinda hiç gelemeyecegini de bilmen gibi.
Ne zor sey degil mi ölmedigini bilmek ama ölmüs gibi ulasilmaz olmasi artik o insanin sana ne kadar katlanilmaz bir gerçek degil mi sen hala bu kadar sevgili iken?
Özlemek bu kadar özlemek etini kemigini yakarcasina özlemek... çok kötü degil mi?
Bu kadar özleyip onu görememek ona dokunamamak onu isitememek artik sonunun 'Pi' hali degil mi?
Biliyorsun degil mi?
Ne kadar umutsuz bir arayistir o kalabalik caddede geçen binlerce yüze bakmak belki bir kez daha görebilmek için o yüzü belki biraz önce geçti bu kaldirimdan diye düsünmek belki su an arkamda yürüyen insanlarin içinde bir yerde demek belki su an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar yasamak ne zordur degil mi?
Ne kadar eritir insani farketmeden. Sende biliyorsun degil mi bunlari.? Bir sinema koltugunda sende iki kisi gibi oturdun mu hiç?
--spoiler--
dört tarafından seslendirilen "dün gece" şarkısını hatırlatan eylemdir.
dün gece başka dudaklar öptüm ben,
dudaklarım kanadı,kalbim acıdı
dün gece başka birinin tenine dokundu ellerim,
ellerim acıdı..
dün gece başka renkte bir çift göz baktı gözlerime,
gözlerim ağladı..
ellerim yanarken,dudaklarım kanarken,
bir tek sendin aklımdan çıkmayan mutluluk
içim kan ağlarken,ruhum seni arıyorken
kollarımda başkasıyla seni unutmak için,seni unutmak için...
gidenlerin ardından hep ağlanır mı derler...
oysa senin ardından kalan bu güzel sözler
seni çok sevmiştim...
