Oldukça zor olan eylemlerin bana göre başında geliyor.
Her insan farklıdır, aynı evde büyüyen kardeşler bile birbirinden bu kadar farklıyken çok farklı yerlerde Doğan ve farklı evlerde yetişen, farklı eğitim ve terbiye alarak farklı bir düzende yetişen insanların aynı olması beklenemez pek tabii. Fakat bizi biz yapan bu farklılıkları bazen toplum içinde bazı kişiler tarafından hoş karşılanmayabiliyor. Bu durumda yapılacak 3 şey oluyor ki birincisi en kolay olan şey; muhattap ve alaka olmayı kesmek.
ikinci durum o kişinin hoş karşılamadığınız ama onun benliğini oluşturan bu etkeni Yok etmeye çalışmak ki bu da her iki kişiye de zarar verir ve çoğu zaman bir tarafın kendinden ödün vermesi ile mutsuzluk doğurur. Bu ilişki, arkadaşlık olabilir ve her durumda bir tarafın sabrı biter ve arkadaşlık/ilişki biter.
En zor olanı o insanı olduğu gibi kabul etmektir ki bu da zamanla her iki tarafı da yıpratır. Kişilerin anlayış ve sabrı ile çözüldüğü de olur, "yeter, uğraşamayacağım artık" deyip bittiği de.
Bir insanı olduğu gibi kabul ediyorsanız, yanlış bulduğunuz ve kabul ettiğiniz şeyi yaptığı zaman "neden?" Sorusunu sormamaya da zamanla öğreniyorsunuz. Nedeni çok açıktır, çünkü o öyledir, nedeni yoktur.
Bir insan tuzlu yemek yemeyi seviyorsa, on kere de bin kere de atma deseniz olmuyor. Eğer Yüksek sesle konuşuyorsa, bir süre sonra unutuyor ve yine yüksek sesle konuşmaya başlıyor. Bu ve bunun gibi Örnekler çoğaltılabilir. Ama değişmez.
Olduğumuz gibi kabul göreceğimiz ömürler dilerim herkes için. Zira zor bir olay.
birini olduğu gibi kabul etmek , kelimenin anlam içeriğinde de olduğu gibi onu; aslında, tüm olumsuz davranışları olsa da kabullenmektir. ama bu durumda, bir zorunluluk hissi oluşuyor galiba. o da , o birini denilen kişiyi çok sevdiği içindir.
onu da öyle kabul et gibisinden. onu da öyle kabul etmek lazım cümlesi; ne olursa olsun, onu sevmeye devam et anlamı taşıyor bence. eğer zaten; birini çok sevmezsen , olduğu gibi de gelse, olmadığı gibi de gelse kabul etmezsin.
Sanıldığı ya da dile getirildiği kadar kolay olmayan hede.
Teoride, evet gereklidir, yapılırsa hoş olur, huzur ve sükûnet için gerekli olandır ama birçoğumuz için aşılması zordur.
insanı tüm olumsuzluklarıyla kabul etmek, fenafillah makamına ulaşmış olmayı gerektirir.
yani göz göre göre, yürek hissede hissede, Nasıl kabul eder insan, başka bir insanın kabalığını, duyarsızlığını, bencilliğini...vs.?
Zor iş vesselam!
Birini olduğu gibi kabullenemiyorsanız, kendinize başka birini bulun! Hayatına girdiğiniz insanın kusurlarını ufak tefek dokunuşlarla değiştirmek elbette hakkınız. Yalnız kafanızdaki sevgili profolini ona dayatamazsınız.
Olduğu gibi kabul etmeyip değiştirmeye çalışmak biraz aşağılayıcı olurdu zaten, sen böyle olmamışsın ben seni istediğim kıvama getireyim , suç olmalı hatta bu.
Öncelikle kişinin bu işe kendinden başlaması gerekir. Kendinizi olduğunuz gibi sevin kabul edin ki bilinçaltınızda kendinizle çatışmayın. Daha sonrasında sevdiğiniz insanları olduğu gibi kabul edin, ha edemiyorsanız o insandan mümkünse uzak durun. Kimseye de katlanmak zorunda değiliz hani.gereksiz sevgi pıtırcıklıgına da karşıyım.
imkansızdır. insan kendisini bile olduğu gibi kabul edemiyor başkasını mı kabul edecek? Bu çok doğaldır ve mutluluğa da engel değildir. Önemli olan sevgi ve saygı.
