mümkün değildir.
deli gibi aşık olsan bile karşındakinden senin gösterdiğin sevginin aynısını beklersin.
evladın olsa bile kafandaki evlat modeli gibi davranmasını istersin.
baban ise elalemin babaları gibi olsun istersin.
annen ise mutlaka bir geri kafalılığı vardır.
birini olduğu gibi kabullenmek zordur değil mümkün değildir. insanın fıtratına terstir. nefs'e söz geçirmek biraz göt ister o da malum bu aralar kimsede yoktur.
boşuna "her güzelin bir kusuru vardır" dememişler.
mükemmellikten çok uzak birisini olduğu gibi sevmektir. her şeyin en kolay olduğu kişiyle mümkün ve mükemmeldir. daha önceki çabalamalarınıza, sevilmek için uğraşlarınıza bakıp bakıp gülersiniz. henüz kendisini bile sevemeyen bir bünyede görüldüğünde büyük dengesizliğe neden olur.
Sevgidir bu, asktir. Sizin kendinizce keskin sınırlarınız vardir. Adama sınır tanitmaz. Sevdiginiz kisi size tum samimiyetini sunuyorsa biter hersey. Dunya artik ikinizindir.
En mukemmel duygudur. Gercek sevgidir. Hani derler ya iyi gunde ve kötü gunde birliktelik diye... heh iste birini her seyiyle sevdiginizde her zaman birlikte olunur. Kolay degildir. Bu duyguyu hissettiginiz kisi, ömrünüzün sonuna kadar birlikte olabileceginiz kisidir.
bizden hep başkaları olmamız istendi. hep başkaları olduğumuzda, onlar gibi davradığımızda bizi seveceklerini söylediler. sürekli kalıplara sokmaya çalıştılar. gerçek karakterimizi hiçbir zaman görmek istemediler. hep onların sevdiği, idealize ettiği, sunilik vardı akıllarında. sonuç vermeyince çekip gittiler. kendi seçtikleri kuklalara, balmumundan heykellere, torslara aşık olmuş gibi yaptılar. sıkılınca da o heykelleri itip kırdılar. bizimse kırılan sadece kalbimizdi. deviremediler. biz karşılaşmalara, hayatın akışına inandık. değer verdik, sevdik. kimsenin heykeli ya da kuklası olmadık. bu yüzden onlar bi kere kırıldılar. biz her gün kırıldık, üzüldük ve onurlu yalnızlıklar düşürdük içimize. orada mahsur kaldık... sonra sen gelip nasıl beni değiştirmekten bahsedeceksin bana? şartlarım sana uyacak, kendimi seni seven herkese sevdirmek zorunda olacağım felan gibi saçmalıklar aklımın ucundan bile geçmedi. kırılan sadece kalbim oldu. gövdeme asla diş geçiremeyeceksin. eline fırçanı alıp heykellerini boyamaya devam et. onlar sadece alçıdan, kilden, topraktan birer heykel. bense capcanlıyım. hiçbir zaman bana heykel muamelesi yapamayacaksın. beni olduğum gibi kabul etmediğin için kendinden utanacağın günler gelir mi bilmem ama ben senin sevginden hiçbir zaman utanmadım. bu bile utanman için yeter. heykeller ağlamaz, utanmaz. sen de biraz değiş. bi kereliğine anıtsal bir taş gibi durma aklımda. kafandan üst tarafına değil biraz kendine boydan bak ve biraz düşün. neye benziyorsun?
aslında "sevilmek" daha doğru bir kavram olur uzun uzun açıklamalar için. zira sevmekte sorun yok ama herkes bir şeyler değiştirmeye çalışıyor. eğer olduğum kişiye aşık olduysan neyimi değiştiriyorsun anlamam ki. ve daha da dandik kısmı, değiştirmeyi başardıklarında hayallerindeki mükemmele ulaştığı için sıkılıp terk ediyor bu insanlar.
hiçkimse bunu yapamadığı için her ilişkinin sonunda eşlerden birisi diğerinden bir şeyler götürür. benliğinden uzaklaştırır. ilişki bittiğinde kimse aynı değildir. yapılması gereken karşındaki kişi kim olursa olsun kendinden taviz vermemektir. ben buyum beğenmiyorsan siktirip gidersin demektir.
nasıl biri olduğuna bağlı açıkçası. neredeyse kusursuz bir karşı cinsi bulunca onu olduğu gibi sevmek zaten pek zor olmaz. mal değneğinin birini olduğu gibi severseniz sizin salaklığınız olur.
