Tehlikeli. Gidince yüksekçe bir yerden düşmüş de ayağa kalkmaya çalışıyormuş hissi falan oluyor sonra yokluğuna alışıyorsun tekrardan çıkıp geliyor ya işte asıl o evre delirtiyor beni.
Bir varoluş sürecinin başladığını görmektir. Geçen zaman ve yaşananlar yok oluşa doğru giderken, arada sana kalan tek şey alışkanlık olur. Sen bunu sevgi sanarsın, vicdan sanarsın, iyilik sanarsın ama kendine bitmişliği kabul ettiremedigin için, alışkanlık der, devam edersin.
Sevginin önüne geçer, yerini doldurur. Çoğu ilişki sevgi bitsede alışkanlık olduğu için devam eder. Hatta ayrılık olsa dahi o kişiye alıştığı için başkasıyla olamaz. Altında yatan psikolojik sorunlar olabilir.
Birine, bir şeye alışmayın. Eninde sonunda canı yanan siz olursunuz.
alışılan bir kişiyi kaybetmenin acısı bambaşka boyutlarda oluyor. bu ister sevgiliniz ister arkadaşınız olsun önemli değil. mesela sevgilisi olan bir arkadaşlar ayrıldığını dahi düşünemezler sanki sonu ayrılığın sonu dipsiz kuyudur onlar için.
acaba sisyphos da yuvarladığı kayaya alışmış mıdır diyorum içimden. hani sürekli şu kayayı dağın yamacına kadar yuvarlayıp tam yamaca geldiğinde her seferinde tepeden yuvarlanan arkadaş. kim bilir kaya olmasaydı sisyphos da olmayacaktı bence.
peki o kaya sisyphos un yükü değildir de nedir? işte burada akıl ve mantığımın vardığı çıkarım en azından yükü atmak oluyor.
kısacası bari yükümüzün azaldığına sevinelim arkadaşlar.
