sadece anne ve çocuk arasındaki ilişkinin en derinlerde saklı olduğuna inandığım, onun haricindeki tüm "bırakamama" durumlarının mülkiyetle ilişkili olduğunu düşündüğüm "uygar insani" duygulanım.
eğer oda vazgeçemiyor, acı çekiyorsa ilişkiyi yeniler ve güçlendirir. ha yok ama acı macı çekmiyor trip atıyor ise tak çelmeyi yuvarla tepeden aşağıya.
Bu var ya aşırı kötü bir şey. O insanın üzerine bir sürü umut,hayal bağlıyorsun. Zaman harcıyorsun. Sonra vazgeçmek zorunda kalıyorsun. Her şey tamam ama hayallerinden vazgeçmesi çok zor geliyor. Mutluluğun o hayallerde saklı olduğunu düşünüyosun çünkü.
Vazgeçmeyi kafaya koymuşsanız er ya da geç hedefinize ulaşırsınız.
Bu konu da onurlu olun. Böylesi şeyler hiçbir zaman şerefinizden ve vicdanınızdan daha üstün olmasın.
Zaman kaybından başka birşey değildir.Zati yaşam süremiz çok kısa ne çabuk zaman geçiyor diye kendimize soruyoruz ara sıra. o zamanın ona değeceğini hesap edip, doğru yolu bulmak ve yerinde saymamak için vazgeçmeyi bilmek lazım..
bütün duygu ve düşüncelerinin yok olmasını istiyorsanız eğer vazgeçeceksiniz. ayrıca vazgeçmek özgürlüktür. vazgeçtiğinde rahatlarsın, huzura kavuşur ruhun, beklentiden kurtulursun.
o yüzdendir ki vazgeçmek bilinç ve irade gerektirir. eğer ikisi de aynı anda yoksa vazgeçememe durumu oluşur.
tavsiyem; cesur olup gemileri her daim yakacak şekilde limanda bekletmektir.
her gun konustugunuz, beraber kurdugunuz hayallerin asla gerceklesmeyecegini anladiginiz an vazgeçmeniz lazım.
o hayallerden bahsederken, siz sadece sorgularsiniz.
bunlari diyorsun ama, yapacak misin sanki? ugrasacak misin, cabalayacak misin?
kendi dediklerine, kendin inaniyor musun?
sevginizden vazgecmediniz belki, ama inanciniz kalmamistir artik
en iyisi vazgecmektir zaten o an, olmayacak bir sey icin verilen savasin sonu sadece pismanliktir . Beklenti içine girmemek yaraların zamanla soğumasına izin vermek gerekir.
Aylarca hatta belki de yıllarca seversiniz onu ama ne yaparsanız yapın bir türlü ondan vazgeçemezsiniz. Çünkü onu sebepsizce sevmişsinizdir, onu o olduğu için sevmişsinizdir. Birine bu denli çok aşık olduğunuzda, ilk başta her şey size çok güzel gelir, kendinizi sanki yeniden doğmuş gibi hissedersiniz ve hayatınızın her anından zevk almaya başlarsınız. Çünkü artık aşıksınızdır ve kafanızda sevdiğiniz insanla ilgili nice güzel hayalleriniz vardır. Ancak aradan belli bir zaman geçtikten sonra ümitleriniz azalır ve içinizi derin bir hüzün kaplar. Çünkü siz onu her ne kadar çok sevseniz bile, hatta ona aşkınızı ilan etmiş olsanız bile, o sizi düşünmeden ve umursamadan hayatına devam ediyordur. işte tam bu noktada artık ondan vazgeçmeniz gerektiğinin farkına varırsınız. Ancak her ne kadar kendinizce bahaneler uydurup, kendinizi onunla birlikte olamayacağınıza inandırmaya çalışsanız bile yine fayda etmez, onu yine unutamazsınız.
işte ben de tam olarak bu noktadayım. Ne yaparsam yapayım, ne kadar çabalarsam çabalayayım onu bir türlü unutamıyorum. Onu hiç tanımayıp neden ona bir anda delicesine aşık olduğumu anlamadığım gibi, neden ondan bir türlü vazgeçemediğimi anlayamıyorum. Asla onunla birlikte olamayacağımı ve hiçbir zaman beni sevmeyeceğini de biliyorum ama kalbime bir türlü söz geçiremiyorum. Ben onu unutmaya çalıştıkça o benim kalbime daha çok işliyor. Tam ondan vazgeçtim diyorum, bir şekilde yeniden aklıma geliyor ve kendimi yine onu düşünürken buluyorum. Artık hayattan hiç zevk alamaz hale geldim. Öyle ki her günüm ağlamaklı geçiyor, hatta bazı geceler onsuzluğun verdiği acıyla ağlıyorum. Gerçekten çok kötü bir durumdayım ve bu daha ne kadar böyle devam edecek hiç bilmiyorum. Umarım siz benim kadar kötü olmazsınız ve en kısa sürede sevdiğinize kavuşup birlikte bir ömür mutlu mesut yaşarsınız.
