gözler kalbin aynasıdır nergisim söylemini, kollar kalbin aynasıdır şeklinde değiştirip benimsemiş sevgili tipleridir. gözgöze gelmeleri önemli değildir zira. sevgili olmayı layıkıyla başarmışlardır. bu türler kafelerde, parklardaki banklarda ve bilimum sarılmaya müsait yerlerde nefes alıp verirler. bulundukları yerin, etraftaki insanların bir önemi yoktur. yanyanadırlar gerisi yalandır. onların bu davranışları etraftaki diğer sevgilileri imrendirir, sevgilisi olmayanlarında off! offf! nidaları çıkarmalarına sebebiyet verir.
o anı doya doya yaşamak isteyen sevgililerdir. gözleriyle konuşurlar... gerçekten seviyorlarsa, birbirlerine bakışları, en romantik tiraddan bile daha gerçek gelecektir onlara zaten.
insanların hayvani dürtüleri ile ilişkilendirilebilir durum.
Örnek: insanlar konuşa konuşa, hayvanlar koklaşa koklaşa anlaşır.
Konuşmak bittiyse bir üst level olan koklaşma evresi girer devreye.
hayallerini yaşayan, kendi kendilerine içi boş romantizm yaratan sevgililerdir. Kimbilir aklından neler geçiyordur. "çok mutluyum keşke hiç bitmese", " ne güzel kokuyor", " ulan kimi zaman eşeklikler yapsa da seviyorum seni be"" vs vs.
lakin bu gibi konularda şartlar gerektirdiğinden ötürü duygusuzlaşmış bir öküzseniz "şu hatun da güzelmiş", "ulan şimdi keşke yanımda sen değil de x kişisi olsaydı"," yarın da görüşecek miyiz anasını satayım" gibi düşüncelere daldığınız da olur.
kanımca boş romantizm yerine bu gibi gerçekçi düşüncelere dalmak daha evladır.
en güzel söz bazen suskunluğun sesinden çıkar. huzur verir. çünkü sözünü kulağında değil yüreğinde duyarsın.
böyle bir sevgili buldunuzsa kıymetini biliniz. zira büyük ikramiye sirayet etmiştir size.
