Son zamanlarda şöyle gelişen olaylara ve çevreme bi baktım da haberlerde hergün kadın cinayeti gibi durumlarla karşılaşıyorum/z.
Kadınlar erkek teröründen dem vuruyor hep -ki haklılar da- ama kadınlar da öyle bir psikolojik şiddet uyguluyorlar ki insanı intihara kadar götüren bir süreç oluyor bu bazen.
Erkek terörünü aklamaya çalışmıyorum, sebebi ne olursa olsun dinen, ahlaken, kanunen insanın başka insanın canına kıymaya hakkı yoktur, olamaz da.
Lakin son zamanlar da görüyorum ki en azından benim çevremdeki erkekler, kadınları tarafından çokca psikolojik şiddete maruz kalıyorlar.
Şöyle yaptın bugün yatak odasına giremezsin, böyle yaptın yemek yok vs vs.
Hatta şunu da söylemeden geçmeyim eskiden erkekler aldatırdı, şimdi görüyorum ki aldatan taraf kadınlar olmuş.
Her şey tersine dönüyor.
Aldatmanın cinsiyeti olmaz ama görünen köy de kılavuz istemez.
Konuşmayı bilmiyoruz, tartışmayı bilmiyoruz, Kadınlar Küsmeyi Erkekler tokat atmayı biliyor.
tesadüfen tanıştığın biri ile üç ay sonra evleniyorsun, üç ay içinde ne kadar tanıdıysan şansına..
Ülkemizde evlenme yaşı çok küçük. Aile baskısı " bir de şu çocuğun evlendiğini görseydim" dünya görüşü.
Evlenirken dünya kadar borca girilip, evlendikten yıllar sonra o borçların bir türlü bitmemesi, istenilen hayatın yaşanamaması...
ee bir yerde patlıyor insan... Psikolog a gitmek yok, Eşe dost a danışmak araştırmak yok, karşılıklı konuşmak yerine yıllar önce söylenen lafların yeniden ilk tartışmada gündem konusu yaratılması..
