özellikle ikinci anlatım sırasında tüm dikkat toplanmasına, yoğun bir konsantrasyon harcanmasına rağmen açıklanan bir fikir ya da anlatılan bir olayın yine kavranamaması, kişiyi aklından, zekasından kuşkulanır ya da bunları sorgular noktaya getirmesi. "anladın mı?" diye sorulunca da mecburen "ha, tamam anladım" türünden asılsız yanıtlar verilmesi.
anlama melekesi kıttır, anlatılanı dinlemiyordur, kafası karışıktır konsantre olamamıştır, anlatılan saçmadır mantık kabul etmiyordur. bu örnekler çoğaltılabilir, bazen bi konu, olay vs öylesine saçmadır ki konuyu ilk ortaya atan dışında kimse aslında saçma, mantıksız olduğunu bilmez. ben anlamıyorsam konu derindir, derinse doğrudur yaklaşımı bazen yıllar boyu sürer. kral çıplak diyebilmek gereklidir bu gibi durumlarda.
bir şeyi istediği zaman anlamakla eşdeğerdir. ve bu kişi ev arkadaşımdır. hele bir de anlattığın şey komikse hatta espri yapmış isen kendince bunuda paylaşıp hep beraber gülelim eğlenelim deme gafletine düşümüş isen bir de oturur güleceği yeri de söylersin sonra ne mi olur?
- ne var?
+ neden böylesin sen?
- ne var yaa anlamadım işte olamaz mı? belki aklım başka yerde, belki dalgınım, ne var?
+ * e o zaman tekerleğin icadından başlayayım ben he kızım.
ilgi alanıyla ilgili bir konuda herkesin algısı açıktır. Anlattığınızı anlamıyorsa, ilgilenmiyordur. Dinlemek de istemiyordur. Sizi kırmamak için dinliyormuş gibi numara yapıyordur. Asıl siz durumun böyle olduğunu anlamayarak anlatmaya devam ediyorsanız çok sıkıcısınızdır.
trajedinin diğer adıdır.
burda önemli nokta anlatıcının sabrı ve yeteneği. çünkü doğaldır anlamayabilir insan. kendini vermemiştir belki de.
ama kardeşim o zaman ne anlattıyosun di mi. sus de anlatma uğraşamam şimdi de. bi şey de. ama illa öğreneceksen de açacaksın anteni. gerizekalı senle mi uğraşcam ben tüm gün.
