hayatın her alanında ki zor şartlarından önce, kendim kendimi zorlaştırıyorum. ondan sonra hayat zor abi ya diyorum, yüzlü gelerek. hayatta başarısız olmayı kafaya takmamayı biliyorum aslında, ama bu başarısızlığı yaşamak için bile adım atmak gerekir. sanırım ben o adımları doğru yere atamadığım için yerimde sayıyorum. umarım bundan sonra, aklımın hep başımda olduğunu idrak eder, önce aklımın iç sesi ne diyor ona bakarım, sonrasında doğru yerlere giderim.
yüzüm çocuksu, bu benim yaşımı olduğundan küçük gözükmesine sebep oluyor, birde boyumun kısalığı eklenince garip oluyor bazen.
Neden bilmiyorum ama alıngan bir insanım ve kendimde en sevmediğim şeylerden biri de bu.
Başkalarının dediklerine kafamı takar, uykumu kaçırırım. Oysa bana ne başkasından değil mi, kendi kendime sinir oldum şimdi bak aklıma geldikçe.
insanları düşündüğüm kadar kendimi düşünmüyorum, kararları hep karşımdaki insana bırakıyorum. Sonra üzülen yine ben oluyorum. Saçma saçma işler, oysa kendi istek ve görüşlerimi belirtebilmem gerekir, kaç yaşında insanım. Ama karşımdaki insanın kalbi Kırılır, ben ona da uyarım diyerek yapmıyorum bunu. iyi halt ediyorum.
inatçı bir insanım, inadım tuttuğu zaman dediğim dedik oluyorum ve nadir de olsa bunlar kendimde bunu sevmiyorum.
Çalışkan biri değilim, hep böyle oturup saatlerce ders çalışmak istedim ama başaramıyorum bunu. Başarsam ortalamam 3.80 olurdu zaten, neyse.
Hemen olmasını istiyorum bazen herşeyin, tezcanlı bir insanım. Bu da pek iyi bir şey sayılmaz.
Ayakkabılara karşı nedense bir zaafım var, ayaklarım 35 numara olduğu için istediğim ayakkabıyı alamıyorum, bu yüzden bulduğum ve gözüme hoş gelen 35 numarası olan ayakkabıları almak gibi müsriflikler yapıyorum.
Birde fazla konuşuyorum, mesela bir özeleştiri yap demiş başlık ben bir sürü yaptım. Gereksiz yani bu kadar konuşmak.
