bazen gıcıklık eden arkadaşlarıma söylemek istediğim, beni ve çevredekileri rahatsız eden tahammül sınırlarımı zorlayan hareketlere, durumlara gerçekten acayip sabır gösteriyorum. ama sonra n'oluyor, küçük bi durumda içimdekileri püskürtüveriyorum. bazen çok ayıp ediyorum cidde'n
Çok alınganım.
Çabuk öfkeleniyorum. Çabuk da sakinleşiyorum ama bu, yaptığım şeyi mazur göstermez.
Genel olarak Yüksek sesle konuşuyorum.
Daha yazayım mı?
Çabuk sinirleniyorsun şu sıralar ne oldu sabrına, AA sesinde öyle çok çıkmıyor, baba diyince yelkenler suya iniyor hemen. Yine büründün o vefakâr aile ferdi moduna, evin en küçüğüsün sen üniversiteyi bırakıp çalışmak ne demek gerizekalı bak bu ikinci sıçış oluyor üçüncüde ektiğini yersin gibi bunu kendine yapma salak yapma.
Kaç kez ‘ama öyle değildir’ diye düşüncelerine ve insanların tecrübelerine zıt hareket ettin, yetmedi mi?
insanları sen iyileştiremezsin dert duvarı değilsin, herkes de iyi ya da vefalı değil. Birinden hoşlanman onu güvenilir de kılmıyor. Yok yani böyle şeyler.
