insanlar değişir... mesela ben, eskiden insandım, sonra değiştim. lamba oldum. her gün önünden geçseniz de fark bile etmediğiniz sıradan bir sokak lambası. olduğum yerde gece-gündüz binlerce insanla karşılaşıyor, onları tanıyor, dertlerine, fikirlerine ve günahlarına ortak olma imkanı buluyordum. bu "insanlık"tan sonra bana çok daha erdemli bir varlık olduğumu hissettirdi. insan olmak ne ki? hiçbir şey... ve size şu anda evet tam şu anda ne olduğumu söylemeyeceğim. eskiden lambaydım, ve lambalar da değişir, tıpkı insanlar gibi... değiştim. her değişimde erdeme doğru evrildim.
şairlik deneyimim yok, nacizane içimden bir anda müziklerin eşliğinde gelen satırlardır bunlar.
ilk şiirimi buraya hapsetmek arzusuyla yarı utangaç nickaltıma entry giriyorum.
mazur görün n'olur güzel yazarlar.
