bir sevgilide olması gerekenler diye standardize edersen aradığını-sandığını-, isteğe bağlı sipariş bir obje ile karşılaşma olasılığının ileride kati surette karşında olup vücut bulduğunu görür, hayalden gerçeğe dönüşümünden sonraki merhalenin nihayetindeki profilin beklentinin altındaki varlığından doğan menuniyetsizliğinden dolayı "bu muymuş?" serzenişine geçiş yapmana neden olan kendi şahsına galiz yakıştırmalarda bulunursun. bunlardan en bilineni de "hay kafamı ......!" şeklindedir.
öyle acemi şair misali; aklına geldiğinde kirlenmemiş bir dünyada duru bir suya inen ceylanların, çöreklenmiş kara bulutları dağıtan rüzgarın saçlarında güneşin altınsı sarısının parlayarak dans ettiği, zamanın, nesnelerin durup donup sadece ikinizin hareket etmesini gözlemlediği bir karenin diğer kahramanının gelmesini beklemek aklı evvelliktir.
başımı koynuna saklayıp kendimi cennette gibi huzurlu mutlu ve tastamam hissettiren sevgilidir.beni bir çocukmuşum gibi omzunda uyutan sevgilidir.çok sevdiğini bildiğim için bana bıkmadan hergün mozaik pasta yaptırtabilen sevgilidir*
-ben bu hayatta seni en çok sevdim.
+ne? o nasıl cümle öyle?
-hayatım ne anlıyorsan o işte, biraz çekiniyorum söylemekte aslında ama içimden gelen böyle.
+hayır, sen bunu söylerken en çok kısmını vurguladın, biliyorsun ki yükleme yakın olan vurgulanıyor demektir. sen beni değil 'en çok'u vurguladın. bitti bu iş, ayrılıyorum senden.
-ama aşkım ama ...
+...
gibi bir diyaloğa sebebiyet vermemesi açısından; edebiyat bilgisi kıt, detaylarla uğraşmayan bir sevgili daha yeğdir.
mangal gibi bir yürek, şüphe uyandıran davranışlarını açıklama çabası ve çırpınışları. şüpheniz varsa, mantıklı ve delil gösteren savunma yapması. savunmaz da, saldırırsa, suçlu olduğunu gösterir, suçluysa da sevgisinin sahte olduğunu gösterir. kısacası ne gerekir? bunları yapacak kıç gerekir.
