bir saniyeliğine kendimi onun yerine koysam da ikinci saniyeye dayanamayacağım hadisedir. dur bi koyiiiim yerine kendimi:
--spoiler--
ayyyy! yüreğim sıkıştı, cız etti, dağlandı yahu, ölüyor muyum ne! az evel son dakika golüyle deli danalar gibi depreşen ben değil miydim yahu? kim lan bu genç semih? nasıl bi gol bu kabus gibi? bu rüştü sadece bir kere mi hata yapar, niye panaltı kurtarırsın sen adam? çeklerin teknik direktöründen daha acınası bi durumdayım, ben bir zavallıyım, küpemi çekip kulağımı koparmak istiyorum, yakamı bağrımı mı yırtsam acaba, nefes mi alamıyorum ne? kalbim de daralıyor, gözüm kararıyor, ay tutmayın dostlar bayilıciiiiim!!!!
--spoiler--
haklıymışım bir saniyeden fazla dayanılmıyor allah kolaylık versin kendisine diyoruz *
ilginç bir biçimde kazanıyorlar. Hem kaliteleri var hem de başka birşey var. O yalnızca Türklerde var onun ne olduğunu tarif edemiyorum, anlayamıyorum. Böyle giderlerse final oynarlar. Bu yenilgiyi unutmamız mümkün olmayacak. Yaşamımız boyunca da aklımızda kalacak. yarın yeni bir güne başlayacak, biraz ağlayıp üzüleceğiz, ancak yaşamın devam ediyor.
20 haziran 2008 hirvatistan turkiye maci nin 119.uncu dakikasında deli danalar gibi kostuktan sonra macın penaltılara gitmesi ve sonrasında türkiye'nin 4-2 kazanması gibi mucizevi gelişmelerin üzerine edinilmesi ilginç olabilecek deneyim.
(bkz: slaven bilic)
