Sevdim seni vermedin yüz
Ölüm oldu gece gündüz
Zaten ömrüm sonsuz bir güz
Lal ettin beni sözlük kızı
Üzüldüm ben bu duruma
Kor gibi yandı içim anla
Küstüm ben de bu hayata
ışığım söndü sözlük kızı
Zor muydu bunca beni sevmek
ıslandı gözlerim sözlük kızı.
bu divan edebiyatı denemesiyle başlayıp, 2020 ergen styla ile finali yapan şiirim de sözlükteki düzene ses etmeyen sözlük modlarına girsin. ayrıca marcus tipini sikeyim aq.
lügat-ı zehir eyledin diline
ortada kaldım elim belimde
recm-i ahir oldun şu fukara kalbime
dönme artık, kaldıramaz bu gönül
miskin bir arzumuz vardı
aşktan, meşkten başka neyimiz kaldı
recali bir ahval sardı
cümbüş yerine hüzün aldı
uzuvların seni beklemekten kök saldı
sarılma artık, şu meczup sensiz bir ömür
ahvalim sendin, seni senden kıskanırken
musmutlu günler beni benden alırken
oturdur ruhuma perakki diye inlerken
rampada sollama beni
alırım aklını
leyleklere dönersin
inişte geçerim seni
sikerim ızdırabını
terso giden kamyona çarpar gibi kalırsın
parya parya dağılır
renkten renge karışır
içten dışa kavrulur
meyden meye savrulur
elden ele dolaştırılır
santim santim parmaklanır
eskir hurdaya çıkar
seni becerir becerir kayyuma devrederim
Duydum ki çaylak etmişler seni,
Oralarda nasılsın, özlüyor musun beni?
Meraklar içerisindeyim her bir zerreni,
Ellerimde hala saçının her bir teli...
Sensiz buralar hep güz gülleri,
Tek başına bıraktın seni seveni.
incitmesin sevdiceğinin sitemi,
Kalk gel buralar olsun bayram yeri.
