"croxy, hayatında belki de ilk defa uyuşturucu kullanmaktan değil fiziksel çaba harcamaktan terlemiş, ellerinde plaklarla dolu son kutuyu taşıyarak merdivenleri çıkmaya uğraşırken ben yatağa seriliyorum ve uyuşuk bir depresyon içinde krem rengi sunta duvarlara bakıyorum"
"evet, hayat beni zorladı, düş görmedim, yatağımdaki, ağzımdaki bu adamlar, binlercesi; bedenimdeki, yüzümdeki, gözlerimdeki spermlerini ben uydurmadım, her şeyi gördüm ve her gün ya da hemen hemen her gün bu böyle sürüp gidiyor hala; adamcıklar, onların kamışları yalnızca, ne için kalktıklarını bilmediğim kamışçıklar, çünkü benim için kalkmıyorlar, asla benim için olmadı, orospuluğum için sadece, bu iş için, kamışları emmek, ebediyen onları boşaltacakmışım, içlerindeki her şeyi bir seferde dökmelerini sağlayacakmışım gibi birbiri ardına gelen bu kamışları tekrar tekrar emmek üzere burada olduğum için; hem sonra, bu boşalmalarda benim hiçbir önemim yok zaten, benim yerime başka biri de olabilirdi, cinsel doyuma ulaştıranı düşüncelerinde canlandırdıklarında, orda burda kasılmış bir yüz, sertleşmiş meme uçları, ıslak ve spazmlarla sarsılan bir yarık düşünerek çarşafların arasında çılgına döndüklerinde, bu kadıncıkların kendileri için ayrıldığına ve onları konuşturmayı becerebilecek olanın yalnızca kendileri, onları eğilmiş görme arzularının önünde eğilmelerini sağlayabilecek olanın yalnızca kendileri olduğuna inanmaya çalıştıklarında, bir fahişe değil de bir şişme bebek, küçücük bir resim parçası da yeterli olabilirdi."
(1)- çingeneler zamanı filmi bizim için milad mı anne?
- romanım, küçük çingenem konuşmaya yeni başladın nefesini fazla tüketme
- peki roman açılımı ne demek anne bu başlıkla alakalı bir açılım mı
- yok romanım, çingenem mevzu bahis başlık burası değil sen off topic oldun yine
- anne elim ayağım oynuyor yeni yürümeyi öğrendim bak bak göbek atar oldum
- bana bunlarla gel romanım , çingenem
(1) ile gösterilen, konuşmaya yeni başamış bir roman yavrunun ilk cümlesidir ayrıyeten bu cümle henüz yazılmakta olan bir romanın belki de hökömet değiştiği zaman bitecek olan sadece toplumun sadece bir penceresinin bizim için aralandığı ve bu açılım sayesinde onların bir süre sesini duyup sonra yine yeniden kaybetmeye başladığımız insanlarında içinde konu edinildiği , romanın da tanımına uygun bir şekilde yaşamın içinden birebir diyaloglarla gelen bugüne ait konularıyla bugüne ait olmayan bir romanın ilk cümleleridir efendim.
not: bu romanın giriş cümlesini aşırdığım için şahsım rahatsız olmuştur ha bu roman da zaten aşırılan hikayelerin bol olduğu bir dönemi konu edinir belki de bizimki de ondandır kimbilir yoksa aşırmayana çalmayana enayi gözüyle bakarlar bu romanın yazılmakta olduğu coğrafyada halen ama şşttt belki de itiraflara yazmalıyım burdan sonrasını ya da yazmamalıyım herneyse. *
