insanın kendisini o ortamda fazla, gereksiz, işe yaramaz gibi hissetmesi ve istenmediğini düşünmesidir. çok can yakar, yapılabilecek en iyi şey o ortamdan arkana bakmadan uzaklaşmaktır.
herkesin kendi derdinde olduğu, kimsenin kimseye gerekli ilgiyi göstermediği ortamlarda hissedilir genelde. o ortamda bulunanların konuştukları hakkında bilgi sahibi olmamak, ayrıca herkesin bildiğinin sizden saklanması durumunda insanı iyice çileden çıkarır. bu durumda o ortamda bulunmamak en iyisidir.
genellikle sizin ezikliğinizden değil de ortamın kokuşmuşluğundan kaynaklanan durumdur. kızlı erkekli bir grupsa zaten bütün kızlar ya da erkekler paylaşılmıştır,gece bittiğinde herkes kiminle olacağını bilmektedir ve aslında elinizde olanları o masaya dökmek istemenize rağmen size kalan olanlara şahit olmaktır,ait olduğunuz hayatı ve düşüncelerinizi kutsallığına rağmen o masaya dökmek istemezsiniz ve yalnız hissedersiniz,sanki o masa siz olmasanız da öyle olacaktır,oysa o masanın durumunun farkında olan ve o masada olmayı en çok hakkeden (nefes almayı da) sizsinizdir.
Mesela cümleye başlamadan başka biri araya girip konuşur, anlattığının yarısında sözünü kesip konuyu değiştirirler. Hep birileri kendini öne atar, hevesin kaçar. Kendini gereksiz hissedip "ben niye buradayım ki?" dersin içinden.
Sonra o ortamdaki karşı cinsten bir arkadaşınla konuşursun birkaç gün sonra, der ki: "mal mal konuşuyorsun", iyice deli olursunuz. "sen nerden anlayacaksın ki, bu bizim cinsimize özel bir durum, fark edemiyorsun davranışlarını" dersin.
Böyle insanların alayını......
