mesaj yazarken kelimeler arasında boşluk bırakmayıp,her kelimenin ilk harfini büyük yazdığımız, (özellikle anlatılan konu uzunsa)
kıtı kıtına anlatacağımız şeyi zar zor sığdırdığımız, pintilikten öldüğümüz yıllardı. karşı tarafın da kontorü yoksa, bazen bu duruma sadece bir çağrı atarak karşılık verirdi. ahh ahh...
Ilk cep telefonunu kuzenimde gormustum, motoraydi galiba, garibim baska kimsede cep telefonu olmadigi icin, bizim eve gelince kapinin onunden evi arardi ben geldim kapiyi acin diye, sonra hep birlikte elimize alip severdik telefonu.
çok uzak geliyor şimdi o yıllar, kontörden paraya geçmek sıkıntılı zamanlardı. bizden sonraki nesilin ise kontörün ne olduğunu bilmemesi acı olucak. eskimiş bir kelime olucak yakında.
aşkın sevdanın dostluğun çaldırmakla yaşandığı yıllardı. vay anasını meseleye bak şimdinin mesajıma geç cevap veriyorsun diye trip atan kızının o zamanlar neden beni hiç çaldırmıyorsun diye trip attığını düşünün. *
kısaltarak yazma huyu bu dönemde baş göstermiştir. mecburiyettendi yani bi zamanlar.
ama kısaltmanın da bokunu çıkarıp nbR npysN gibi büyüklü küçüklü yazma huyu bu döneme ait değildir.
biz yapmıyoduk lan. valla.
Bugünkü 3G nin, üç kuruşa bin mesajın, on kuruşa bilmem kaç yüz dakikanın bedelinin ödendiği yıllardır. Biz fazlasıyla ödedik, rahat rahat kullanın artık.
