en yakın arkadaşınızla gününüzü gün eder rahat rahat rahat istediğinizi yapar gezersiniz. ama gün gelir o aşık olur. beraber yaptıklarınızı geçersiniz artık iş onun kişiliğine kadar inmiştir. sevgilisi tarafından üzülen bazen hakaret yiyen bu insan bir türlü kendini korumaz ve kendinden bir şeyler kaybeder. işte o zaman, onun yerinde olmaktan korkarsınız. başta bencilce düşünür, belki kıskanırsınız ama aşkın onu getirdiği bu hal sizin aşk tanımınızı değiştirip hayatınızda bir gerilimden ötesi olmadığını farkettirir.
free takılmak iyisi der ondan kaçarsınız, baktın bu sefer yanındaki insan sana huzur veriyo için kıpırdamaya başlıyo onu görünce "biz hiçbir şey değildik ki." der yine kaçarsınız. ilklerde eksikliğini hissettiren bu insanı, geleceğin kötü adamı olmaktan son anda kurtarır. başka yollara yürürsünüz...
Süreç olarak ele alındığında öncesi kişinin mutlu mesut günlerini hani korku öykülerindeki yaratıkların hayatınızda olmadığı dönemi, sürecin kendisi kişinin kendisini mutlu hissettiği anları temsil eden halisünasyonları, bu sırada karşısındakini kaybetme korkusu da halisünasyonlarda mutlu anların sona erdiği karanlık süreci, sonrası ise kurbanın yaralarını sarmaya başladığı dönemi temsil ederse ya da öyle olduğu varsayılırsa, evet aşk sağlam bir korku ögesidir.
ıssız adam'ın hayatımıza kattığı güzelliklerden(!) biridir. kronik semptomları mevcuttur, genelde erkeklerde görülen bir rahatsızlığın ana düşüncesidir.
