hayret ettiğim olaydır. bir insan hangi cesaretle ömür boyu biriyle evli olmaya karar verebilir.
o insanı nasıl bu kadar sever ve ona nasıl bu kadar güvenebilir.
bu kararı alanların ve evlendikten sonra da bu kararlarını değiştirmeyenlerin önünde saygıyla eğiliyorum.
onunla çokça vakit geçirdikten sonra, kafa yapışınızın uyuştuğuna karar verdikten sonra ve aşık olduğunuzu, onu sevdiğinizi anladğınız andır. açık ve net.
Sevgili kişisi ile yürütülen ilişkinin evlenmeye doğru evrilmesi gerektiğinin düşünüldüğü o an'dır.
Kimi cicim aylarında yapar, -ki bu kesinlikle tavsiye edilmez- kimisi de ilişkisi olgunlaştıktan sonra. Bunlar teferruat olmakta birlikte, en özeli ise bu hislerin ve duyguların cereyan ettiği o özel an'dır. Dersin ki; 'ulan tamam, ben bu kişiyle evlenmek istiyorum, kararımı verdim.'
Gerisi bunu diğer kişiyle paylaşmak, ortak karara varmak ve gerçekleştirmeye kalmıştır. iyi bir ilişkiniz varsa neden olmasın?
