tanıdığım ne kadar doktor varsa aksini göremediğim için vardığım kanaattir. bir tane doktor tanıyayım da mütevazi olsun dişimi kıracağım. gerçi dişimi kırsam da hangi dişçi bu entry den sonra bana bakar tartışılır.
senelerce tıp okumak için hazırlanıyorlar...
senelerce okuyorlar...
sonra uzman olmak için biraz daha sene hazırlanıyorlar...
sonra uzun dönem askerlik kaçıyor bir yerlerine...
sonra zorunlu doğu görevi kaçıyor askerliğin çıktığı yere...
insani ilişkilerden ve habitatları dışındaki sosyal hayattan kopuklukları neticesinde oluşmuş durumdur. bir araştırmada, özellikle de internlik dönemindeki doktorların gazete okumaya dahi vakit bulamadıklarını öğrenmiştim.
büyük şeyler feda ettiğiniz bir olgu/durum/ünvan/statüyü elde edince, başka hiçbirşeyiniz olmadığı/olamadığı için "olduğunuz" ya da "edindiğiniz" şeyi karşınızdakilerin kafasına kakmanız, kakmasanız dahi bunun yüzünüzün manifestosunda asılı olması doğaldır. yazıktır, üzülünecek bir durumdur aslında.
yalnız bilmedikleri, değerlerinin zaten bilindiği, ilgi uyandırdıkları (tanıma talihsizliğini yaşadığım birkaç doktordan sonra şahsen tenezzül etmem orası ayrı) ve yaşanamamış yılların acısını bu şekilde çıkarmalarının gereksiz olduğudur.
özellikle türk doktorları için geçerlidir. tanrı zannederler kendilerini. hatta keyiflerini bozmak istemedikleri zaman, acilen yardıma ihtiyacı olan hastaya "biz onunla ilgilenemeyiz" bile demiştir bazıları. neden mi ? çünkü kendilerini tanrı zannederler ve bütün türk milletinin onlara yağcılık yapmasıyla bundan emin olurlar.
örneğin, adamın suratı iğrenç, kişiliği daha da iğrenç, fakat eşi gül gibi bir kadın. neden ? çünkü o doktor. statüsü varmış, prestiji varmış. tabi doktor olmasaydı kadın o adamın yüzüne bile bakmazdı.
başka bir örnek, doktor doktorluğa uymayan bir şey diyor veya yapıyor, mesela bir hastaya bakmak istemiyor nedeni ise açık : nedeni yok. keyif meselesi. inanılmaz ama gerçek ! acaba hatırlıyor mu ettiği yemini ?
bu bir türkiye gerçeği. çıkın bakın avrupa ülkeleri böyle mi. her ülkede kendini beğenmiş doktorlar var. fakat avrupa'da türk doktorlarına mahsus o küstahlık yok en azından.
üniversite sınavında ilk sekiz bine girmen gerek bir tıp fakültesine girmek için, daha girerken o kadar çalış sonra altı yıl oku tusu var bir de bunun, arkadaşların para kazanmaya başlasın sen hala ders çalış, nöbetti oydu buydu şuydu gençliğin kurusun gezme,tozma. ki okurken her türlü şeye dokun, ilk aydan morga gir sonra uzman olunca eline paracıklar geçsin ama senin nöbetti oydu buydu şuydu vaktin olmasın gelde şimdi kendini beğenme, adamın hiç kendini beğenmeye fırsatı olmadı ki be kardeşim anlasana, tamam kimse ona gitte tıp oku demedi ama o okudu işte onun elleri tanrının elleri kendini beğenmişte ne olmuş sanki.
