sabah uyandığınızda, üzerinizde bir kedi görüp, ittirerek kalkıp, daha sonra aynada yüzünüzdeki çizikleri görmeniz, onun ardından buluştuğunuz kız arkadaşınızla bu çizikler yüzünden ayrılmanız. daha napsın..
aslında bu masum canlının hayatta kalma içgüdüsüyle yaptığı davranışların büyük kısmı en büyük şerefsizlik kategorisinde değerlendirilir insanlarca.
1) halıya sıçmak: bu hayvanın en doğal hakkıdır. bana da versen bir tane kum tabağı ben de sıçmam arkadaş. halıya sıçıp onu eşelerim daha iyi. hem böylece sahibime "ayağını denk al yarın öbür gün ağzına da ederim." mesajı vermiş olurum.
2) evin biricik muhabbet kuşunu yemek: lütfen şuncacık gariban hayvanlara layık gördüğümüz kıytırık yemleri bunumuzun dibine sokmayın. insan olan zaten onu yemez. en azından ben hayvanla empati kurduğumda yemem arkadaş. giderim zor olanla boğuşup egomu tatmin ederim daha iyi. hem kuşlar genelde kafeste olur, kafesin kapısını açmak da ayrı bir zevkli olur. her benim diyen kedi beceremez. üstüne gitmeyin hayvanın. her öğün aynı yemek yemiyoruz biz de.
3) sahibi onu severken üstüne işemek: yahu sen önce hayvanı evine al, hayvancağıza dişi yüzü gösterme, bilmem kaç yıl besle, sonra da vay efendim niye işedi de! işemez efendim, işemez ki. hayvan düpedüz sen orasını burasını kaçıyınca "erken boşalmış". bak, o leke çıkmaz zaten.
4) televizyon kumandasının ebesine kaymak: yok artık bu kadar da olmaz demeyin, bunu da yapan tanıyorum. hayvanda nasıl bir libido var da bu işleri yapıyıyor?? resmen sado mazo takılıyor eleman! yoksa hangi uysal kedinin televizyın kumadasının tuşlarını yalayıp dilledidği görülmüştür ki??? hayvancağız muhtemelen soydaşlarını televizyonda izleyip "bak mahmut abi. zamanında ben de antilop avcısıydım. sonradan hayat beni bu yola savurdu." demek istedi sadece.
şimdi sorarım sizlere, kendinizi bu hayvanın yerine koyunca hangimiz bu dedikleriniz yapmadık ki? ne suçu var da şerefsiz diye suçluyoruz bunları? onlar da hayvan. *
