o an sadece ereksiyonum değil ruhum da eriyip bilinmezliklere karıştı o meleğin salyaları damağında. anımsıyorum, soğuk havaları bize getiren bir eylül akşamıydı. yalnızlık çarpmıştı hücrelerimi, marjinal argolar esir almıştı zihnimi.. kalbim ısınırken zihnim doluyordu... ve ben ezberlediğim şarkıları bile hatırlayamıyordum o an. soğuktu... bunu hatırlıyorum sadece. farklı bir eylemdi, buram buran ihtiras kokan.
ürkekti biraz. gözlerindeki sevgi patlaması benim gözlerimi kamaştırmış, tedirgin etmişti beni... o izbe ve dışlanmış o evin kendisine yakışamayacak kadar asil kapısından içeri girdik usulca. bitişikte fırından ekmek kokusu yayılıyordu evin içinde. kötü geldi o an, masum geldi... rahatsız etti beni. ruhumu kamaştırdı, kapattım camı da.
elini yüzümdeki yasak kıvrımlara değdirmek istedi. o temiz elin o kirle yüze değmesi sinirlerimi kamaştırdı, kızdım ona. anlamadı nedenini... canını yakmak istedim onun. saçlarından kavradım önce... tepki vermedi. eğdim önüme, baktı gözlerime... düşüncelerimi kamaştırdı, doldurdum ağzını. zorlanıyordu, damağı acıyordu... ben ise sapık ruhumu tatmin ediyordum. dişlerim kamaştı tekrar... acıyamadım bile ona.
mutluluğu aradım hep. hayatımı adadım gibi... mutluluğun bir kadının saylalı damağında bulağım kimin aklına gelirdi? benim için mutluluk buydu ve ben peter'in heidi'ye söyleyemedikleri idim. bazen yapılması gerekendir bu... bazen uzaklardan çağırır... o derece.
sana mektup yazacağım meleğim... "ah lucia... sana vereceğim hediye asılıyor şu an önümde. sert ve senin için sürprizleri var... hayat gibi lucia, sensiz katlanamayacağım hayat gibi..."
