evrendeki en eşsiz tablo, en muhteşem şarkı, en leziz betimlemelerle dolu kutsal bir kitaptır bu kadın. incecik ayak bilekleri olur öncelikle. hafif dik ve küçük bir burnu. gülümsediğinde kaybolan gözleri, ve gözlerinin her daim sönmeyen ışığı, küçücük elleri, yine küçücük ayakları, uzun bacakları, bakımlı saçları, bembeyaz bir teni, bakımlı tırnakları, incecik beli ve sırtı... dümdüz. pürüzsüz...
zarif kadın içki kadehini eline aldığında karşısındaki erkek o görüntüdüen büyülenmiyorsa o da o erkeğin aptallığı olsun. zarif kadın sigarasından nefesler çekip dumanını boşluğa gönderdiğinde karşısındaki erkek o an mest olmuyorsa o da o erkeğin budalalığı olsun.
sonra dudakları... hafif dolgun ama asla sırıtmayan, yüzünün en uyumlu parçasıymış gibi duran dudakları... kendisiyle dans ederken size bir nefeslik mesafede duran dudakları. dans ederken siz kendisinin ayaklarına basmamak için çaba verdikçe hafifçe açılıp hep bir şeyler diyecekmiş gibi duran dudakları. hep öpecekmiş gibi duran dudakları. hep size ruhundan ruh sunacakmış gibi olan dudakları..
kadının kutsallığına dair yegane kanıt bu kadındır işte. zarif kadındır. muhteşem bir malikaneyi eşsiz yapan tül perdelerin şıklığı gibidir, üzerine giydiği her şeyin kendisini şık göstermesi.
muhteşem bir şelalenin o büyüleyen, büyüledikçe de kendisine doğru çeken bilinmezliğidir suskunluğu. şöyle sokulduğunuzda kendisine, belinden kavrayıp kendinize çektiğinizde, göğüslerinin yumuşaklığını göğsünüzde, kalp atışlarını ise kalbinizde hissettiğinizde vazgeçilmez olandır.
saatlerce dinleyebilirsiniz kendisini. gözlerine bakıp gözlerinizi hiç kırpmadan. hayatınız boyunca resmedebilirsiniz kendisini. ister resimle. isterseniz yazıyla. farketmez.. siz betimledikçe o bitmez. size ise o gülümsedikçe, öptükçe, sevdikçe ne bedeniniz ne de ruhunuz yetmez..
"...bir kadını ağlatırken çok dikkat edin, çünkü Tanrı gözyaşlarını sayar!
Kadın erkeğin kaburgasından yaratıldı, ayaklarından yaratılmadı, öyle olsaydı ezilirdi; ustun olmasın diye basından da yaratılmadı. ama göğsünden yaratıldı, eşit olsun diye... Kolun biraz altından korunsun diye... Kalp hizasından sevilsin diye..."
Eli elinde olduğu o anda adam başını kadının menekşe kokan açık boynuna doğru yaklaştırır. Kadının kuyu boynu ile burnu arasındaki mesafe onu kolayca öpmesine yetecek kadar yakın olduğu sırada o kokuyu içine çeker adam. Kadının dişi kokusunun bedeninde hayat veren bir iksire dönüştüğü o anda nefesin ciğerlerine girişini hisseder derin bir çekişle. Bu varoluşun kendi gibidir. Hayat emer kadının boynundan ve gerdanlığından her bir derin çekişle gerçekte. Ve bu o kadının var oluşuna minnet gibidir. Tanrıya sunulan bir teşekkür, en içten, samimi ve saf haliyle. Tanrının, ben kadını yarattım, çünkü ben varım ! demesini tastik eden duru bir nefestir o. Adamın ciğerlerine giren bu sıcak, şehvetli koku bir kutsamadır gerçekte. Boynundan, saçlarından yayılan şey doğurganlığın, bereketin kokusudur çünkü.
Dürtülerin en saf hali gibi, en hayvansı.
Ama belki de en değerlisi.
Ve adam bütün bunları bilmektedir.
Yaptığı şeyi; anlamını, tutkusunu.
Kadının üstündeki elbise omuzlarından ince askılarla başlayıp göğüslerine doğru açılarak iner. Dik ve diri göğüs uçları bu derin açıklığın her iki tarafında ben buradayım der, belli eder kendini o tek parça elbisenin içinde, kendilerini saran başka bir kumaş parçası olmaksızın rahat ve özgür. Ve o ziynetlerin, göğüslerin her bir küçük adımda dahi titreyen davetkar halleri şunu söyler.
Biz özgürüz bu elbisenin içinde.
asalet soyda değil boydadır diyen malları hatırlatan başlıktır.
(bkz: asaleti somut şeylerde aramak.)
bu devirde asalet muhabbeti mi yapılır lan?
asaletin tek bir anlamı vardır, o da eskide kalmıştır. umrumuzda değildir artık.
zarif kadın zarfitir. güzel kadın güzeldir. ama asil falan değildir.
