bizim asla duyamayacağımız sözdür. kendimizi kandırmayalım, asla bu güzel sözleri duymayacağız onlardan. bize gözleri kinle bakarken dudaklarından sevgi sözleri çıkmayacak. en saf biziz yine. dudaklarından, kalbinden nefret kusanlara hala umutla bakıyoruz, hala "adam olur belki lan" diyoruz.
bir dene 'ne mutlu kürdüm diyene' demeyi. bakalım nasıl hissedeceksin..
öyle olmayacak o.
ne mutlu bu vatanın türküne, kürdüne, insanca yasamasını bilenine.
"en büyük kötülüğü biz kendimize yaptık. kendimizi ikinci sınıf olarak gördük. hak, hukuk, eşitlik dedik, hazır bunlar veriliyorken toprak, özerklik de olsun istedik. bir apo, bir örgüt, bir dtp yarattık. destek verdik ama arada ezilen biziz dedik. ha bütün bunları söylerken memur olduk, doktor olduk, aramızda çok zenginlerimiz de vardı. tabi bunlar yetmezdi. toprak lazımdı. lakin toprağın en ağır bedellerin ödenerek kazanılacağını bilmiyorduk. türkiye cumhuriyeti devleti'nin bu bedellerin en ağırını ödeyerek bu toprakları kazandığını es geçtik. millet olmanın önemini, değerini bilmezken devlet olmaya kalktık. biz boyumuzdan çok büyük işlere kalktık."
