vazgeçilmesi imkansız bir tutkudur. ne kadar yaşıyor gözüksen de hayat aslında sürüklüyordur seni bir yerlere... halbuki yaşamak öyle midir? ona dokunurken???
o yokken yaşamak hiç de kolay değildir, acı vericidir. tüm hücrelerinle hissedersin ve o hep yanındadır aslında. gittiğin her yere götürürsün onu, konuştuğun her cümleye katarsın, içinde yaşadığın küçücük dünyanda hep yaşatırsın.
insana kendini hem iyi hemde kötü hissettiren durum. şöyle ki;
yemek yiyorsunuz; onunda karşınızda oturup yediğini hayal ediyosunuz. onu güldürdüğünüzü mutlu ettiğinizi hayal ediyorsunuz.
dışarı çıkıyorsunuz; hazırlanırken sanki ona güzel görünmek için hazırlanıyosunuz. "şimdi görse beni daha da çok aşık olurdu" deyip kendinizi onunla hayal ediyorsunuz.
dışarıda; yürürken sanki bi yanınızda o var. elini tuttuğunuzu ve onunla birlikte uzaktan nasıl göründüğünüzü hayal ediyosunuz.
ve yatarken; aklınıza o geliyo, yastığa sarılıyorsunuz...
