Vefat eden bir kardesimi getirdi aklima bu baslik. 1 gun oncesin de gozlerimin icine uzun uzum bakti.. Neden bakiyorsun oyle dedim.. Sustu
. ertesi gun olecegini bilsem .. Allah rahmet eylesin.. Simdi yasasa bu vatana layik bir matematik ogretmeni olacakti...
Bilmezsin ama içinde bir yerlerde hissedebilirsin. Uzun uzun bakakalırsın istemsiz. Bir daha kimse için öyle bakmak istemezsin çünkü ruhunun yarısıdır sokağın ardında kaybolan.
Zaten sevdiklerini son kez görüyor gibi sarılmalı insan her seferinde, Yahut bir yemeği yerken son yemeği gibi tutkulu ve istekli yemeli çünkü hayat okadar kısa ve garipki.
Kafamdaki ya son görüşümse düşüncesiyle gülerek görüşürüz deyip el salladım o gün orda sana zaten şu güne kadar aklıma gelip de başıma gelmeyen ne olmuş ki.. o gün orda son kez görüşürüz dedim son kez baktım sonra da baktığım her yerde seni aradım ama bulamadım. Bir görsem bir merhaba desem bak desem bak bana öğretmek için çabaladığın her şeyi yapabiliyorum artık gurur duy benimle Ama o günlerde ki gibi mutlu değilim desem sorsam sonra neden bırakıp gittin Sonra da hiç umursamadın senden sonra beni çok üzdüler desem..
neyse olan oldu seni son görüşümü aklımdan çıkarmaya ve seni görmeyi ummayı bir de ağlamayı bırakmaya çalışıyorum elbet bunu da başarırım ama yine de her sey cok farklı olabilirdi seni son görüşüm olmasaydı..
