çocuktum o zamanlar, inatlaşmıştım kendimle yapmayacağım ulan diye. tuttum ama yerlerde kıvranıyorum, yapmayacaktım işte. en sonunda tuvalet hissi gitti kayboldu. yarım saat sonra yemek geldi önüme ama iştahım kesilmişti nedense. çok geçmeden karnım ağrımaya başladı. tuvalete gittim, yapamıyorum. ağrı dinmiyor. iki büklüm olmuşum ne yürüyebiliyorum ne düz durabiliyorum. arabayla bir hastaneye gittik amerikan filmlerinden kaçmış bir doktor kontrol etti. zıpla dedi, zıplayamadım. dedi bunun heralde apandist patladı patlıyor. koşun büyük bir hastaneye!
bizim arabayla çıkışımız var.. ben yan yatmışım arka koltukta ameliyatla alınacak apandistime ağlıyorum. derken hastaneye gittik, işi başından aşkın tatlı bir hemşire vardı. onca işle uğraşırken beni gösterdi annem ve babam böyle böyle diye. halen gözümün önündedir, yukarda raftan bir tane minik göz damlası gibi şişe aldı. bunu popodan tutup sıkacaksınız dedi. bu kutsal görevi annem yapacağı için gittik mi kadınlar tuvaletine. annem görevi başarıyla tamamladı. 3 vakte kalmadan benim karnımda bir çözülme oluştu. hemen tuvalete gitmeliydim. ve hemen tuvalete gittim. eşeğini bulmuş fakir gibi sevinçliydim. şapır şapır sağlığıma kavuşuyordum! o günden sonra metabolizma kendini nasıl ayarladıysa hep günde 3 kere tuvalete çıkarım.
izmir gaziemir ulaştırma ve personel okuluna girdiğim günden itibaren 9 gün efenim. 9. Günün gecesi çatır çutur sıçmıştım. Hatta götüm yırtıldı sandıydım amk.
ne kadar yediğine göre değişir. bazısı var günde üç kere zubam zubam, bazısı var 3-4 günde bir. sindirim sistemi ve metabolizmanın performansı ile ilgili bir durum.
