bu devirde belli bir yaşa geldimi insanın babası bakmıyor adama. aç kalmamak ve en temel ihtiyaçlarını karşılamak için çalışmak şart. hem yat yat nereye kadar insanın canı sıkılır.
Çünkü evde oturduğunda para veren bir kurum henüz yok. Kazanç olmadan da olmaz. Bir süre sonra da o aktiflige alışınca çalışmamaya gelemiyor insan.
Buradan sağa sola sallamak ne kadar kolay lan. Herkesin hayatı birbirinin aynısı değil maalesef. Bu tarz bir genelleme yapmak kimseye yakışmıyor. Tutt ki karı kız kovaladı. Kovaladı diye açlıktan ölsün mü adam? Ya ben sevdiğim işi yapicam yea diyerek babasina annesine yük olan bir çok vasifsiz insan var. Çünkü o işler o kadar basit olmuyor. Herkes için herşey aynı sonucu da vermiyor.
Şuan severek yaptigin işi ben üniversitede yardirdim da yaptım diyorsun ama yarın sevdiğin işi yapmamak durumunda kalırsan koltuk kemirmeyeceksin dimi? Ustruplu çıkarımlar yapalım.
Aklıma Tolstoy’un insan ne ile yaşar diye bir kitabı vardı, ama isim yanlış olabilir.
Bir romanının sonunda tarlada işçilerle birlikte orak sallarken bu resmi mutluluk olarak adlandırıyordu.
Para kazanmak icin calismiyoruz, asil ac kalmamak ici calisiyoruz hayatimin her doneminde calistim para kazandim mi hayir sadece devlete, egitimime ve ac karnima calistim buna para kazanmak denmez sadece yasamayi basardik sadece bu.
