sorumluluk sahibi yazardır kendisi, en son geçen olimpiyat ateşini eline vermiştim geçen bostancı sahilinde martılara simit atarken gördüğümde meşale hala elindeydi. meret de kolay sönmüyor yani..
kısa bir süre içerisinde sağlığına kavuşmasını dilediğim yazar. kanser olduğu yazısını okuyunca ağladım resmen. umarım çabuk iyileşir ve eski günlerine kavuşur. güçlü bir kadına benziyor, bunu yapacağına inanıyorum.
hani kimsesi olmayan insan olsa dövünsün etsin ama yalnız değilsin arkadaş. biz gelip geçici kişiler olmasa da seni ayakta tutacak olan bir ailen var.
kardeşin falan var mı bilmiyorum ama en azından ailen senin "son anların" diye söylediğin anlarında dik durup direnmeni isterdi. inan şanslısın belkide. bu lanet dünyanın kötülükleri ile uğraşmaktan kendi derdin ile uğraşmak zorunda kaldın belkide.
tıpçı değilim, psikolog falan hiç değilim. ama şunu biliyorum ki sen o kanser hücreleriyle yüzündeki her mutlu mimik ile savaşabilirsin. hepsi bir tarafa doktor olduğunda ne olduğunu bilmeyen hastalarına ne olduğunu bildiğin dertlerinde yardım edebilirsin.
insanı yiyip bitiren şey bilinmezliktir. ölüm hariç her şeyin çaresi vardır.
bırakma sözlüğü falan. kaçıp nereye gideceksin. yol kenarında 5 dakika sonra sevgilisi ile buluşmayı planlayıp alkollü sürücü tarafından ezilip ölen birinden çok daha şanslısın ve düşmanının ne olduğunu biliyorsun.
doğacak çocuğunun saçlarını okşamanın hayalini bırakıp yalnız başına bildiğin bir düşmana karşı koy bi zahmet.
(#22604724) allah çok çok şifa versin, ailesine de sabır. inşallah iyi olur ve üyeliğini de hiç silmez. burada ki yazarlar birbirini tanımasa da demek ki bir bağ varmış aramızda onu anladım o bağı da koparmayalım.
çok geçmiş olsun.
umarım her şey güzel olur.
eğer takılmak isterse ankara'ya beklerim; etimesgut'a gidip özgürlük işareti yapar, karanfile gidip bozkurt çekerek dayak yiyebiliriz beraber.
güzel olur.
(#22604724) üzmüştür.. ama ümidini asla kaybetmesin, erken teşhis hayat kurtarır.
unutma, bizi bırakıp giden ümitler, Bir gün hiç ummadığımız zamanda, elleri dolu dolu geri gelir bizlere. hayata dair ümitlerimizi yitirmediğimizde güneş ansızın doğar gönlümüzün semalarına. Bir gün güçlü olmak zorunda olduğumuzu öğrendiğimizde yaşamanın renklerini görmeye başlarız. tüm sıkıntılar Üst üste geldiğinde, bitti dediğimizde, gücümüzü kaybettiğimizde yeşerir ümitler. ama ümidimizi kaybetmediğimizde.. sen de sakın kaybetme.
(#22604724) büyük geçmiş olsun allah acil şifalar versin yazarı. doğacak çocuklarına ileride bu hastalığı sadece bir anı olarak anlatacağını unutmasın yazarı, anlatırken de bu entryi unutmasın yazarı (bkz: swh) hiç tanımasam da bilmesem de eğer ola ki; gerçi bilmiyorum ne çeşit bir faydamız dokunabilir ama varsa ufakta olsa elimizden gelen bir şey hiç çekinmeden söylesin yazarı, uyumadan önce muhakkak dualarımı kendisine göndereceğimden şüphesi olmasın yazarı, dirensin, umudunu kaybetmesin yazarı, yalnız olmadığını bilsin yazarı.
(#22604724) sabah sabah üzen yazar. ama metanetli olması, her şeye rağmen dik durması gereken yazar da ayrıca. hayat insan için, ama umut da. hiç tanımıyorum, nickini de ilk kez sol frame'de gördüm ama umudunu kaybetme kardeşim. güzel günler göreceksin, güneşli günler.
Bak şimdi şu an ne haldesin bilemiyorum, belki şu an bunu düşünmüyordun ya da ağlıyordun, yazıda olduğu gibi umutsuz hissediyordun öncelikle kocaman gülümse. Hiç canın istemese de lütfen yap. Ağlamak istesende kocaman gülümse bi an için. Bak bi kaç hücrenin canına okuduk bile ve daha güzel günler göreceğine de inan, kızının ilk doğumgününde aklına gelir bu günler, küçük bi tebessümle siler atarsın geçmişi ya da oğlunun sünnetinde, bak bizi de çağır bozuşmayalım. Altınım hazır bile*
Tıp okuyormuşsun sen de biliyorsundur erken teşhisin önemini ve inancın, kendini bırakmamamın neler başarabileceğini. Ailen, doktorlar, arkadaşların ve tüm sözlük sana inanıyorken bence sen de inanmalısın, hayat diye bi şey var ya, çok güzel sen de seversin tanısan, iyi çocuktur ama arada bazılarına böyle pislikler yapıyor, gülümseyerek ağzının payını vermek sana kalmış. Evet bu senin savaşın, saydığım kişiler her zaman sana senden yakın olamaz ama inan lütfen. Ayakta kalmak kolay olmasa da başarabilirsin.
2 sene önce annemin de başına gelip ellili yaşlarda azraile çalım atıp topu doksana taktığını düşünürsek yaşıtım olup bunu yapabilecek güce sahip olduğuna inandığım
yazardaşım. bundan sonraki bütün 29 ekimleri tüm sözlük ailesiyle beraber kutlayacaktır kendisi.
(#22604724) bu entry ile beni adeta tokatlamış yazar. hayattan şikayetlerimin saçmalığına kızdım kendime.. anne olmasını istediğim ve bunu başarabileceğine inandığımdan buraya yazmak istedim.
ne olursa olsun güçlü olması pes etmemesi gereken yazardır. tecrübeyle sabittir. şöyle ki ilkokul 5 e giderken yani bundan 20 sene önce itp denen sikimsonik bi hastalıkla tanıştım. hastalık sinsi ve sebebi bilinmeyen bi hastalıktı. o dönem çocuk aklımla çok gözyaşı döktüm ve bir gün kendi kendime o kadar sıkıldımki küfürler savurup* dedim sen misin ben mi aq bana bişey olmıcak sen siktirip gidiceksin dedim. ve enteresandır gerçekten ben tavrımı değiştirmemden sonra hastalık geriledi ve siktirip gitti kan değerlerim yükseldi ve düzeldim. sonrasında bu 20 yıllık süreçte bana 5er yıl arayla geri döndü. ve ben ne zaman karalar bağlasam değerlerim daha da düştü ne zaman isyan edip dik dursam çekildi gitti. en son 5 sene önceki atakta bıçak altına yatıp dalağımı aldırttım çünkü %70 oranda çözüm olan hastalıkta 2013 yılındaki yeni atağında öğrendim ki ben %30 a girmişim. evet bu hastalık benle yaşıcak ara ara sinsice ben burdayım diyecek ve birgün güçlü bir atağında acil hamle yapmazsam beni öteki tarafa transfer edecek. çünkü boktan yanı kan değerlerim dibe vurana kadar asla haberim olamıyor. taki iç kanamalarla vücüdumda benekler oluşana kadar. ama ben birebir tecrübe edip bunun en iyi çözümünün kortizon ilaçlarımdan da öte moralim ve dik duruşum olduğunu anladım.
hasılı bir abi olarak yazarımıza diyorum ki pes edersen o zaman bitersin kardeşlik. hiç birşey bitmeden bitti diyemezsin.
başı dik bir şekilde sözlükte at koşturacak yazardır. ilerde yakalanma riski taşıdığım bir hastalığa kapılmış olabilir, ancak annemden bildiğim kadarıyla -ki kendisi 55 yaşında cadaloz kadının tekidir- olay kendine inanmakta biter. annem kadar nemruuut, geçimsiiiiz, sinir küpüüüüü bi insan görmemiş birisi olarak konuşuyorum, isteyince oluyor. hepsi geçiyor. yalnız kalmak bir tedavi midir, yoksa hastalığın ta kendisi mi diye sorar bir şarkı. o da bunu düşünsün ve hastalıklarından sıyrılsın gelsin, istanbul ya da çanakkaledeyse evini bile basarım. öyle pis huylarım var, üzmesin bizi, vallahi basarım. bak yemin ettim.
ilerde inşallah iyi mutlu günler, güzel, şirin çocuklar, iyi bir eş adayı seni bekliyor, sakın moralini bozma, kaldığın yerden devam etmeye çalış, bunun seni yıkmaması olgunlaştırması lazım.
sikma canini güzel kardesim. her sey insanlar icin. 50 sinde bu hastaligi devirip, saga sola cemkiren insanlar var. sen mi yapamican? en hasini, en alasini yaparsin. daha atacak cok tribin, yapacak cok alisverisin, buyutecek cok cocugun olacak. sikma guzel canini...
ben bursa'dayım. senin için yapabileceğim bir şey varsa çekinme. bir mesaj uzağındayım.
ne istiyorsan.
canın ne yapmak istiyorsa.
de ki bana "protest abi al ulan beni bi rakı balık yapalım". yapalım amına koyayım. maça gidelim, balığa çıkalım. ne bileyim ne istiyorsan. rusa gidelim istersen. valla bak, şerefsizim.
aklıma bunlar geliyor.
maddi manevi her türlü yanındayım. bir mesaj uzağındayım kardeşim.
