insanı hayvandan ayıran en önemli konudur belki fedakarlık konusu...Hiç kan bağımız olmadığı halde, ilk defa gördüğümüz hayatı tehlikede bir çocuk için büyük riskler alabilir örneğin pek çok insan.
insanlığımdan utandığım zaman benim hep çıkış yolum olur insanlığın bu muhteşem dürtüsü.
Birisi için kendi canını vermek denilebilir buna.Ama örneğin hiç tanımadığın bi insanı evinde misafir etmen bile hem o insan hem de senin için büyük fedakarlık sayılabilir.
uğrunda canını vermek. herkesi yapabileceği iş değildir. bu işin gurusu annelerdir. bi an bile düşünmeden yavrusu için canını verebilendir anne. tamam tamam babalarda verir, şöyle bi iki saniye düşündükten sonra tabi.
gerçekten seviyorsa canını feda etmek yerine, yarini sevmeye devam edebilmek için onu yaşatmaya çalışmasıdır. yani böyle bir şey.
sen sanıyor musun sevdiğin kişi canını ona vermeni istiyor. o da sana kıyamaz. hem o sensiz yapamaz o zaman. uyuyamaz. sende onsuz. daha yaratıcı olunmalı..
kendi canını, sevdiği bir insan için seve seve, hiçbir zorlama altında kalmadan, en güzel şeyin yaşamak olduğunu bildiği halde, gözünü kırpmadan feda etmesidir.
