insanın yanındakini unutarak aşırı dozda kendini düşünüp; heyecana, korkuya, sevince kapılacağı konudur.
yaşanmışlıklardan örnek verelim...
en yakın arkadaşınla beraber çok önemli bir sınavın sonuçlarını öğrenmeye gittiniz. sen içinden sürekli ikinizin de kazanmış olmasını dilerken, onun seni unuttuğunu ve heyecanla kendi sonucuna yoğunlaştığını fark ettin.
mesela bu adamdan arkadaş filan olmaz, bu konu bencillik gerektirmeyen bir konu. o adam seni her an satabilir.
ama mesela, geçen sene birkaç akraba teyzeyle oturup balkonda muhabbet ediyorduk. yaklaşık on tane çocuk(hepsi bu teyzelerden herhangi birinin çocuğu) kapıda oyun oynuyordu. bir anda bir fren sesi duyduk ve arkasından çarpma sesi... teyzelerin çoğu aşağı bakamadan baygınlık geçirdi... araba çocuklardan birine çarpmıştı, orası kesin. ama kimdi buradaki şanssız olan?
işte sanırım bencillik yapılacak derecede bir konu bu. empati yaptığım zaman hiçbiri kendi çocuğu olmasını istemiyordur, ki hiçbirimiz de istemeyiz...
ama yine de sözümün arkasındayım; bencillik çok kötü ve bencil insandan arkadaş olmaz...
