ilkokuldayken gizem adında bir arkadaşımın sırasının üstünde bu serinin ilk kitabını görmüş ve kitaplara meraklı çoğu kız gibi bir heves elime almıştım.gizem kitabı karıştırdığımı görmüş ve beni azarlayarak okuma o özeeellll demişti.bir genç kızın gizli defteri ya..kitabı hemen yerine bıraktım.üstüme gelmeyin, çocuktum diyorum..
zamanında ne ekzantirik adı var lan hemen okumalıyım diyerek okunan, genç ve gelişmekte olan kızlarımızın ahlak kavramını mahvetmek için yazılmış kemalist propagandasıdır.
zamanında her genç kızın okumuşluğu olan kitap serisidir efendim bu. ben de bu 'okuyanlar' grubuna dahilim malesef. gecelerimi gündüzlere birleştirip deli gibi oturup bu seriyi okudum. bana tuhaf gözüyle bakanlara da "bi başlasan var ya... acayip sarıyor" diye cevap vermişliğim vardır. ancak, şimdi düşünüyorum da nasıl okumuşum ben o kitapları? şimdi olsa sıkıntıdan patlar 1 tanesini 1 ayda okuyamaz bırakırım. bir de saçmadır ki anlat anlat bitmez...
bütün aksilikler kızı bulur ama kahramanımız hayatının her döneminde olgundur.* bütün dertleri hızır gibi çözer, kocasına asılanları anında anlar, daha neler neler...
ilginç yanı yoğun istek üzerine serinin sonu gelmemektedir. o kadar çok istek oluyormuş ki ipek ongun hep serinin bir sonraki kitabını da çıkartmak zorunda kalıyormuş.
insanı ergen olmaktan soğutan kitaptır.
vakti zamanında bunu okuyan hemcinslerimi gördükçe "ulan ne pis bi dönemin içine girmişiz biz, hay sıçayım bitse de gitsek" düşüncelerine sürüklemiştim kendimi. zira okuyan çevremin zeka gelişimi en az birkaç seneliğine durdu, hepsi bir süreliğine erkekten başka bir halt düşünemeyen mızmız kız moduna geçtiler.
ergen bir kızın maksimum ne düzeyde salak olabileceğini gösteren diğer bir kitap için ise;
(bkz: yeşil kiraz)
ileride kızım falan olursa, komple yakıcam bu kitapları gözünün önünde. vericem eline uykusuz'u, penguen'i. ne idüğü belirsiz şeyleri okuyacağına, en azından mizahı gelişsin kızın, zekası gelişsin.
ileride çok hayır duasını alıcam çok..
ergenliğimi yemiş kitap dizisidir. her kitabın son sözünde bu son desede bi türlü son veremez ipek ongun bu kitaplara. kalitesizliğin tavan yaptığı bu seriyle ilgili bir sorum var. ulan bi sınıftan nasıl hem tıp hem hukuk öğrencisi çıkar yav?
bir genç kızın gizli defteri olduğunu biliyorsak o defter iyi gizlenmemiştir. gizlenseydi zaten ortada gizli defter olduğunu bilmezdik. hatta iyi gizlenmeyi bıraktım, yayın evinde basılıp kopyaları çıkartılmıştır. hani özel hayata saygı , hani gizlilik maddesi? devir kötü efendim eğer biyerlerde gizli defteriniz varsa iyi saklayın derim.
ortaokul ve lise yıllarımda adını duya duya bir hal aldığım ipek ongun romanı. klasik bir genç kız romanı işte. aslında roman yazarken neyi daha çok tutacağı belli. genç kızlar seviyor böyle şeyleri. şimdi ben sanki yazamazmıyım bir başkası yazamaz mı bu tip romanları. basit ve sıradan geliyor bana. öyle büyüleyici bir dili yok beni etkilemiyorda. tabi renkler ve zevkler tartışılır. lakin şöyle birşey var edebi bir roman değil. saygı duyduğum bir romandda değil. herkesin yazabileceğini düşündüğüm bir romandır. zor değil genç kızlar böyle şeyleri seviyor ya. dilide gayet basit. yanlış anlaşılmasın ben yazarım demiyorum ama kolay yazılır bu tip romanlar diyorum. ortaokul ve lise çağındaki kızlar bayılırlar. çünkü net va basittir. hem onların ilgilendiği birkaç konu koydun mu tamamdır. yok efendim serra'nın aşkıda bilmem neyin kıyafetide, çılgın bir günde. süper bayılırlar şimdikiler çevremden görüyorum böyle şeyleri takip ediyorlar. hatta romandan özenip kendi hayatlarına da uyguluyorlar.
11-12 yaşlarında deli büyük bir okuma açlığı içinde, kitaplara olan bağlarımın filizlendiği bir dönemde arada kaynayıp, okuduğum -utanarak söyleyebilirm ki- çokta beğendiğim, kendimden çok şeyler bulduğumu (!) düşündüğüm gereksiz seridir.şöyle ki ilk kitabı o yaşlarda okunduğunda gerçekten beğenilesi bir taraflar bulunacak düzeydedir.kilolu,sivilceli,,gözlüklü,diş telleri olan, popülerlik arzusu içinde yanıp tutuşan, anne babası ayrılmak üzere olan kızımız serra'ya sempatiyle bakabiliyor, hatta ''aynı benim yaşadıklarım'' gibi bir düşünce içine bile girilebiliniyor.buraya kadar gayet normal.amma velakin ne zaman ki serinin diğer kitaplarında yaş biraz daha büyüyor ve ortamlar değişmeye başlıyor o zaman ' bi dakka ya' durumu olabiliyor.çünkü 15 yaşlarında çay partilerinde,büyük otellerin lobilerinde arkadaşlarıyla buluşmalar hiçte o yaşta inandırıcı gelmiyor.hadi bunları da geçtim bu kızımız o gayet sıradan ifadelerle,sözcüklerle bezediği defterindeki sözcük dağarcığından ibaret olan yazar kimliğini (!) döktürüp yazdığı kompozisyon yarışmasın da 1.olabiliyor -zaten katılıpta kazanamaması beklenemezdi ki-ve amerika ya gidip rüya gibi günler yaşıyor.4.kitapta kendisinin anlattığına göre deli gibi bir tempo içerisine girip üniversiteyi (bilkent) kazanıyor (özel bir üniversiteyi burssuz kazanıp bunun deli gibi sevinci içine girilmesine hiç girmeyeceğim) ve odtü mimarlık'ı (!) kazanan arkadaşıyla aynı evde yaşamaya başlıyor,hayatının 2.aşkı oktayla tanışıyor ve yine absürd birtakım durumlar ouyor;mesela şöyle ki ailesine çok fazla yük olmamak için deli gibi ders çalışıyor ama sürekli önemli virtüözlerin konserlerinde, gayet kalburüstü mekanlarda yemeklerde...ortada bir tutarsızlık var ki ne biçim!5.kitaba gelindiğinde mezun olma,iş bulma ve nerden çıktıysa bir anda evlilik mevzusuna kafayı takmaya başlıyor.tüm kitaplar silsilesi boyunca özgürlükten dem vurup,zor bela nişanlandığı sevgilisine evlilik baskılarına başlıyor serra kızımız takriben 2 kitap boyunca.okurken inşallah bende böyle olmam dediğimi hatırlıyorum. bundan yıllar önce,inanılmaz itici,sıkıcı ve boş gözükmüştü o zaman gözüme.hayır insan diyorki madem bu kadar boş ve saçma niye okuyorsun?tuhaf bir şekilde her son diye piyasaya sürülen ama ne zaman çıktığını bilmediğim bir zamanda yeni kitaplarını görüyorum bu serinin ve sinir ola ola şöyle bir karıştırıyorum ve o son kitabı da eleştire eleştire,hatta sinir ola ola ve hatta yediğim zamana yana yana bitiriyorum.artık bu sıkıcı seri ne kadar sürer merak ediyorum bir yandan bir yandan da ortaokul yıllarımda kitaplığımda çok güzel sakladığım bu seriyi yok etme niyetindeyim.ha bi de hadi konusunu da geçtim o günlükteki o yapaylığı,o dili de ne başka bir yerde okudum ne de duydum.şöyle ki 1 ay,2 ay birşeyler yazmıyor ama yazdığı zaman da o an kim ne demiş,derken mimikleri nasılmış her şey ama herşey nakledilebiliyor -bu bazen yıl da olabiliyor- hiçbir zaman insanların öyle konuştuğuna tanık olmayacağınız bir tutumda ilşkiler gelişiyor ve sorunlar öyle çabuk ,öyle güzel çözülüyor ki keşke roman değil de masal adı altında yayınlansaydı diyor insan.kesinlikle bu seri özellikle ergen genç kızlardan uzak tutulmalı,içi boş, sadece günlük akışa seyredilmiş ve hiçbir heyecanı olmayan ,insanı rutine bağlayan bu saçmalıktan uzak tutulmalı zira diğer kitaplar da merak edilecek,okunacak,nefret edilecek ve bu klan gittikçe büyüyecek.
biraz önce tuvalette aklıma geldi bu kitap. bu serra'nın istanbulda lisede bi arkadaşı vardı. melis olabilir adı. anaç melis diyorlardı sanırım. bunlar mezun olduktan sonra sanırım melis yurtdışına estetisyenlik okumaya gitmişti. orda bir çocuğu sevmiş ve güzel yurdumuza getirmişti. sonra çocuğu nasıl ağırlasak istanbulda diye serra'yı aramıştı sanırım. serra, tarkan konserine götürelim demişti. konsere gittiklerinde çocuk tüm insanların şarkıyı ezbere bilmesine şaşırmıştı.dev koro demişti onlara. konser harbiye açıkhavadaydı sanırım. şimdi harbiye kaç kişi alır anacım? ittire ittire yedi bin falan alır. hadi on bin olsun. grup yorum'un 25. yıl konserinde kaç kişi vardı? ellibeş bin. he demek ki o gavur çocuğu grup yorum konserinde ağırlamış olsalardı melis şimdi dünyaca ünlü bi estetisyendi.çocuk o kadar etkilenecekti yani. olm bu kadar gereksiz bir kitabı okumamın üzerinden yıllar geçmesine rağmen hala bu kadar kafamda tutuyorum inan hiç anlamadım bende.
ömrü yiyen kitaptır.
zaman kaybıdır.
serra da mal zaten bilkent te burslu bile olmadan turizm otelcilik okuyor ve bu bölümü seçerken anneciğine insanlara hizmet etmeyi, yardım etmeyi sevdiğini söylüyor.be güzelim, nişantaşı güzelim sen evde annene yardım ediyor musun ki, ha?
