bence gereksiz. bahsi geçen durum zaten kaçınılmaz. e ne gerek var o zaman iskelete dönüşeceğini düşünüp hüzünlenmeye. hayatın tadını çıkarın, doya doya yaşayın derim ben.
tv'de iskelet görünce, ''günün birinde ben de öyle olacağım, hatta bu iğrenç nesne şu an vücudumun içinde, zamanla o bile yok olacak,'' diye düşünerek durduk yere endişelenmek, üzülmek, biraz da bunun olabileceğine inanmakta zorlanmak.
