dün akşam dostum davide lavine'nin beni arayıp söylediği söz öbeği.
tabi siz kıro ağırlıklı bir sözlük olduğunuzdan dolayı david lavine kimdir diye soracaksınız. ama söylemicem.
neyse, ağlamaklıydı dostumun sesi. türkiye'yi çok özlediğinden rakı şiş kebap muhabbetinden sonra eski öğrencisi fazıl say'ın ifadeleri yüzünden ceza almasından ötürü duyduğu rahatsızlığı dile getirdi. n'apalım dedim devoşçuğum, burası tayyip ülkesi, burası ileri demokrasinin beşiği anadolu coğrafyası dedim. burada arabik kültür, çarpık batı özentiliği, ve çabuk tüketilen gündelik kültürler hakim dedim. talefonda hıçkırıklar içinde şu son cümleyi söyledi; 'dostum belki haklısın ama bir fazıl say 100 yılda bir geliyor, bu ona yapılmamalıydı' dedi...
ağlıyordu, dayanamadım daha fazla kapattım telefonu ve jack danielsımı fondip yaparak odanın içinde tınılayan 'list'in si minör sonatı orkestralamasına' verdim kulağımı.
