bir erkeği, kaba tabirle hayatta mağlup edebilmektir. ve bunu herhangi bir erkek, herhangi bir kavga esnasında beceremez... hayat dahi bu konudaki yoğun ısrarına rağmen kabul ettiremez böylesine bir şeyi "gergedan" düşünce yapısındaki biz erkeklere. ama bir kadın, bunu yapmakta pek de zorlanmaz ve erkeği de bunu yapmaya zorlamaksızın bunu yapabilir.
4 ay önce ilişkisini bitirmiş bir kardeşimle son 4 aydır adam akıllı sohbet edemez olduk. ne vakit konu dönüp dolaşıp da ikili ilişkilere veya kadınlara gelse "kapatalım bu bahsi" diyor ve kaçıyordu. ki atacağı adımı dahi kestirebildiğim bu adamın yerine koydum kendimi... çok zorlanmadım açıkçası bunu yaparken de.
ve sonra farkettim biz erkekler, dünyanın en güçlü yaratıkları olduğumuza o kadar inanırız ki hayatımızın genelinde... her şart ve durumda ayakta kalmak "erkekliğe yaraşır" bir şeydir. ağlamak gibi bir arınma dahi kadınsıdır bizim için. zayıflığa dönüşür bir şahidi varsa gözyaşlarımızın. ve dünya üzerinde bir erkeği ağlatabilmenin, zayıf düşürebilmenin tek sembolüdür kadın. misal bitirilen her aşkın ardından kadınlardan kaçarız uzunca bir süre... hatta ömrünün kalanını böyle yaşayanı dahi var. "çabuk unuttum" diyenler ise ayrılığın bilmemkaçıncı gününde tanıştığı bilmemkaçıncı kadının koynunda onu düşünerek geçirir gecenin büyük bölümünü. ve bunu kabul etmek zor. ve hatta belki de imkansız... onlarca kavgada, onlarca savaşta yere gelmeyen o sırt tek bir sevişte, tek sevişmede yere gelir ve bunu da isteyerek yapmak vardır. aşık olmak bu kadar boktandır ve gardımızın düşmesine sebeptir. zira erkekler ağlamaz ve hiçbir aşk da gözyaşı olmadan beslenmez...
sonra tüm bu düşündüklerimi anlatmayı denedim bu sancılı ve düşüncelerinden kaçabileceğini sanan adama. kızdı, anlamsızca gerildi, kabul etmedi, karşı çıktı ki bu da beni söylediklerimde haklı çıkartıyordu... ama bana göre 4 ay kısa bir süre değildi. elbette ki böylesine bir yenilgiyi kabul edebilmek için kısa bir süreydi kuşkusuz ama kendinden kaçmaya son vermek adına oldukça yeterli bir süreydi. zira yorgunluk bile anlamsızlaşabiliyordu bu gibi durumlarda. sırtın yerden kalkmadığı halde bu kadar yoruluyorsan, bunun bir açıklaması veya kaçışı da olamaz...
