sen konusursun. konusursun. ondan ses gelmez. bir bakarsin ip gibi yaslar iniyor gozunden. ne yapicagini sasirirsin, onu bu kadar caresiz gormenin caresizligiyle...sefkatle dolar yuregin ama kisa sureli. karsinda aglamis olmanin acisini bir yerlerden cikartacaktir cunku...yediremez kendine...
vefat eden annesinin ellerini sımsıkı tutarak gitme dercesine ağlamasıysa ve o erkek babaysa siz de çocuğu olarak hem ölümü hem babanızın gözyaşlarını görüyorsanız ondan acısı yoktur.
günlerdir telefonlarına çıkmaz, sesini duyurmaz, yüzünü göstermezsin. bu sadistlikten değil, artık beraber olmanızın imkansızlığındandır. bir gün dayanamaz açarsan o telefonu, aşkım dediğin o varlığın hıçkırarak ağladığını duyabilirsin. işte böyledir bir erkeği ağlatmak.. ve içten içe kan ağlamak..
kötü..çok kötü.. sebep olmak ya da tanık olmak..çok kötü..ama eğer beraber ağlayabiliyorsanız ve eğer ayrılık ya da kavgadan dolayı değilse muazzam, tarifsiz.
zor iştir. Ama ağlamadıklarından değil , ağladıklarını sakladıklarından.Yani hem ağlatıp hem de ağlarken görmek çok zordur. *. Nesse saklarız biz gözyaşlarımızı . Böyle heykel gibi durmayı öğretmiştir hayat . erkeksindir, sürekli ayakta kalmak zorundasındır. yani diyeceğim, bir erkek yanınızda ağlıyorsa ya size tamamen kalbini açmıştır ya da tamamen savunmasız kalmıştır ,gözyaşlarını saklıyacak takati yoktur.
önceleri çok istersiniz bir erkeği ağlatmayı.. ağlasın üzülsün yeterki, ben çok üzüldüm o da üzülsün diye.. açmazsınız telefonlarını, mesajlarına cevap yazmazsınız, kötü konuşup kırarsınız.. bunları isteyerek mi yaparsınız hayır ama o anda aşkın verdiği acıyla onun da canını yakmak istersiniz.. yakarsınız da.. yaşlar süzülür gözlerinden..az önceki karşınızdaki adam gitmiştir. onu bağrınıza basmak gelir içinizden okadar masumdur ki o anda.. sarılırsınız gözyaşlarıyla, kıyamazsınız ona.. seni seviyorum sözcüğü dökülür dudaklarınızdan..
