Geçen gün metroda giderken uykusuna yenilip duran birini gördüm. Uyuyor, sonra uyanıyor ancak uzun süre uyanık kalmayı başaramayarak kafası düşene kadar yeniden uyuyordu. Kim bilir kimlerin ahını aldı, kimlerin canını yaktı ama o sırada öyle masum görünüyordu ki anlatam. Sahiden güzel bir görüntü. Filmlerde, animelerde etraflarından ışık yayarak uyurlar ya öyle bir şeydi. Sapık gibi inene kadar onu izledim ama şimdi ne saç rengini ne giydiklerini hatırlamam. ben sadece anın güzelliğiyle ilgileniyorum.
ilgi duyduğu insanın yüzünü zihninde canlandırmaya başardığında, hafiften gülümsediği an. sanarsın cennet imgesi düştü zihnine. bu ne masum bir ifadedir. imreniyorum, böyle hallere bürünmeyin karşımda*
