babaannemin vefatından sonra dedemi ağlarken gördüğümde epey şaşırmıştım, aynı şey babam için de geçerli. hatta bu durum kardeşimin de dikkatini çekmişti de bana gelip söylemişti: 'ilk kez onları ağlarken görüyorum!' diye. insan babasını ağlarken görünce bir acayip oluyor be sözlük. *
ben anlamadım bi insan gumball izlerken ağlayacak ne bok bulabilir afedersiniz? Söz konusu erkek bensem farketmiyo yeterki üzgün ve yalnız olayım şıpıdık şıpıdık gidiyo.
çocuklarını kaybetmek daha doğmadan, kardeşim dediğim adamın bugün ağladığı gibi. hayatımda gördüğüm en sağlam adamlardan biridir üstelik. hep dik durur, hep bağırırken görürdüm. bugün daha telefondan böyle ağlaması içimi parçaladı.
