insanoğlu bu, hayallerle yaşar. fakat ne yazık ki insanın yaşı ve hayallerinin sayısı ters orantılı bir ilişki içerisindedir. yaş ilerledikçe hayaller azalır, gerçeklerse artar.
gerçekleştirilemeyeceği anlaşılan her hayalin sonunda, bir hüzün çöker insana, kendine olan güveni azalır belkide.. nalet olası bir durumdur.*
3-4 yaşlarındaki çocukluk hayalleridir, ilerleyen yaş ile birlikte bütün hayallerin daha önce başkaları tarafından da hayal edilip onlar tarafından gerçekleştirildiğini anlamak büyük hayal kırıklığı yaşatır.
- aya bakıp oraya ilk ben gidicem diye hayal kuruldu, sonra zaten çok uzun yıllar önce gidildiği öğrenildi.
- kaç kere gazoz şişesi elden düşürülüp kırıldı, kırılmayan gazoz şişesi yapacağım hayali kuruldu, zaten varmış.
- uçak kadar hızlı giden araba yapacağım herkesi geçeceğim diye planlandı, zaten birisi yapmış.
ve buna benzer pek çok hayal...
Şimdi hayaller derken hiç öyle ütopik şeyler beklemeyin. Standart bir hayatın hayalini kuruyoruz çok samimi söylüyorum. Şartlar o kadar zorluyo ki normal yaşamın hayalini kurar olduk.
