elinizden veyahut başka bir yerden fırladıktan sonra bir bilinmeze doğru yol alıp asla bulunamayan nesnelerdir. bunlar havaya karışıp yok olurlar ve insanı akıl hastanesine sürüklerler. misal küpe arkasıayağının dibine düşürürsün ama asla bulamazsın. böyle ustaca kaybolur amına kodumun evladı.
kalbindir. fırlatan sensindir yine taş misali. bir uzak karanlık yere fırlatmak istersen de başaramazsın yine düşer ciğerlerinin dip tarafına umutların. bu durum yorar seni. tek tesellin ise kötü olmamaktır. aslında bu bir felaket midir hakikatte onu da bilemez insan yine de kendi hikayesinde başrolü kapmaya çalışır insan.
hayal kırıklıkları durağından kalktı son otobüs.
iyi yolculuklar.
