eski sevgilisiyle görüşmesi, ve sanki arkadaşlarmışçasına bir de eve getirmesi hani göze batmasın bakın bunlar gayet normal şeyler bizler modern insanlarız imajı çizmeye çalışması, annenin bunu kabullenmesi kaba tabirle yiyip yutması, ve günlerden birgün babanızın kalp krizi geçirmesi ve sizin çok sonra öğrenmeniz ve bunu o kadından öğrenmeniz ve herşeyin her nedense hastane ortamında olması ve her ikisinin de tesadüfen orda olması, bu durumda ne hissettiğini bilememe durumu canın acıması ama ağlayamama, sinirden deliye dönme hatta keşke ölseydi bile deme ama öylece kalakalma, insanların sizi taş kalpli olarak görmesi hatta sizi sorumlu görmesi böyle evlat olmaz olsun bak babası ne hale geldi gözünden bir damla yaş gelmiyo vs. demeleri ama yine çaresizce susmanız.
bebekken bırakıp gittiği oğluna,annesi ve annanesi artık onun herşeyi olan oğluna yıllar sonra pezevenkçe yaklaşma çabası içinde bulunması. tabi ki yermiyim yemem.tabi ne güzel lan hiç sıkıntı çekme bebekken bıraktığın bakmışsın ki koca adam olmuş birden babası ol ne güzel ne güzel.
iki tane çocuğu olduktan sonra "bana ne çoluk ne çocuk nede kadın lazım ben hayatımı yaşamaya gidiyorum" diye sktr olup gitmesi aradan zaman geçip çoluk çocuk büyüyüdükten bütün işler rayına girdikten sonra "ben pişman oldum ve hastayım" bahanesini söyleyerek eve dönmesi bununla da kalmayıp hiç birşey olmamış gibi davranmasıdır.
bu title'ın yazarı sevgili (bkz: selfless) aramızdan 22 mart 2010'da ayrılmıştır.
cenazesinde annesinin de babasının da durumu çok kötüydü. *
ama Allah bu babaya evlad acısı tatdırdı. çok zor çok.
hamile karısının erkek çocuk doğuracağından emin olan baba , olası bir kız çocuk doğumunda kızı benimsememesi ve dünyanın en büyük şerefsizlik örneklerinden birini göstermesi durumudur.
